อนุทิน 145491

ความรักเธอรู้ก่อน

คล้ายดั่งครั้งไหน...

ร้อยสอดรุ้งใสในหุบเขา

‘นาม’ แห่งของขวัญนี้ เพิ่มปีเนา---

‘รูป’ พราวใจของเรา เจ้าโค้งรุ้ง

ไม้ดอกสีฟ้าอ่อน หอมอ่อนฟ้า!

อา...ช่อเดียวชื่อใดในท้องทุ่ง

พบเพื่อยาวนานยังหวานปรุง

อวดฟ้าอ่อนฟุ้งทุ่งทรงจำ

เหมือนดั่งครั้งนั้น...

แสงแดดชุบชั้นดินอันฉ่ำ

เลาะเลี้ยวตามอิฐ ละนิดนำ---

ล้านละอองทองคำพรำสวนเช้า!

ภาพแทนท่วงทำนองของรักเธอ

เสมอแสงใหม่ในสวนเก่า

แผกพันธุ์ ดอกก็แย้ม ดุจแก้มเยาว์

ทั้งรุ้งจากหุบเขา เผ้าทอรัก

ไม่กระทบรบกวน โดยครวญใคร่

เฉกสิ่งเล็กรอใจได้รู้จัก

เช่นโคมน้อยค้อมนำเข้าพำนัก

สงบเสงี่ยมแต่ปกปักหนักแน่นนาน

ทำนองซึ่งน้อมส่ง ยังคงคู่

คงคอยที่รักสู่ประตูบ้าน

บ้านแห่งชีวิตจิตวิญญาณ

แห่งสัมพันธภาพผ่านกาลเวลา

ประกาย ปรัชญา

จาก “เดินเคียงฉัน”