อนุทิน 145210

การร่วงหล่นของคนล่างสุด

กลอนแปด---อิทิสังฉันท์ยี่สิบ

ลูกสาวแหวแหวสู้--- กูตกเทรนด์

แม่ประเคน ‘TEEN ใหม่’ คืนให้มั่ง

เป๋เปี๊ยกวิ่งยักแย่ แม่! แม่! ฟัง

ไม่รู้พ่อตายยัง ตกนั่งร้าน

แสนสะเทือนสิเธอทะเยอทาน

ยุพ่อเงอะง่ามุมานะงาน

ละลิ่วหงาย!

จ๋อยสนิทสิหนอเพราะพ่อจะจ่าย

และ ‘แบรนด์’ มะรุมมะตุ้มจะขาย

เฮอะ, อายเขา

จงตระเตรียม...สลบจะจบจะเผา

มิเนิ่นแหละถ่านมินานแหละเถ้า

เพราะบัตรทอง

เธอก็ลูกกุลี--- มิมีสมอง

กระเสือกกระแสเยาะแม่และน้อง

เขลอะแคมป์หนาว

มือน่ะแบมิยั้งและหลังก็ยาว

เถอะแบรนด์จะ ‘ก็อบ’ จะ ‘ช็อป’ จะกร้าว

จะยืนกราน

สุดสะทกสิท่าเพราะหน้าจะม้าน

สตางค์จะขาดและบาทจะหาญ---

ละลายหาย

...ลูกกะตาก็ไหวและไตก็วาย

โทะ, พ่อเปราะบางและร่างก็คล้าย

จะเขียวคล้ำ

มอ’ไซค์ใหม่ซ่าส์คาราโอเกะ

ถูกแทงเละ---ตกผานอนหน้าคว่ำ

โศกซ้อนภาพสยองของน้าดำ

เป๋เปี๊ยกเย็นสวดพร่ำ---ค่ำคลุมโปง

ประกาย ปรัชญา

จาก “เดินเคียงฉัน”