กวีแห่งชมรมกวีไร้ชีพ
คล้อยฟัง ดังฝัน
ท็อดด์ แอนเดอร์สันวันแดดสวย
บางแหล่งเสียงลึกซึ้งซึ่งพุ่งพวย
เผยร้างไร้---รุ่มรวยด้วยรูปรอย
เขากับบทกวีสบทีทรรศน์
สัมผัสบทกวีทีละถ้อย
เปลี่ยนโลกเปล่าเลือนนี้ ทีละน้อย
เสียงลี้ลับยังจะทยอย และคล้อยยิน
มิรู้ตัว แห่งหนค้นพบตน
ค้นพบแก่นสารตราบกาลสิ้น
พลังหลากจากรักและจักริน
ความจริงหล่นจากลิ้น ชิ้นทดลอง----
ชัดพอทอฝัน
ท็อดด์ แอนเดอร์สันวันหม่นหมอง
ระหว่างทางสีเทาเงาสีทอง
เลือกแล้ว---เรืองรองของรูปรอย
ระเบิดบทกวีโดยทีทัทรรศน์!
ระบัดบทกวีโดยทีถ้อย
โรงเรียนเวลตัน ตอบวันคอย
ปลดปล่อยมาเถิดความเพริศพราย
ณ ความกลัวบรรจบพบความกล้า
ณ ความกลวง วิตกประหม่า หาความหมาย
‘กวีไร้ชีพ’ เชิญเดินเคียงกาย
‘กวีไร้ชีพ’ ฉายปลายทางไกล
หวานชื่นไหวเชี่ยวและเขียวชอุ่ม
โดยดวงหน้าเด็กหนุ่มกลุ่มก้อนใหม่
โอ, กัปตันของข้า ข้าตื่นใจ
ฉวยวันเวลาไว้ ใช่!กัปตัน
ดวงจันทร์หล่นจากลิ้น---ยินกี่ครั้ง
โรแมนติกฟังยังเคลิ้มฝัน
‘ไร้ชีพ’ รับช่วงดวงจันทร์นั้น
โคลงเก่าพ้นกรอบกั้นพลันแนบชิด
เช้าอันร้าวรานหนาวข่าวมรณะ
วิ่งห่มม่านหิมะอำมหิต
‘ไร้ชีพ’ รับช่วงดวงชีวิต
ชีพต่อช่วงติด เราติดตา!
พ้นวันคืนฝัน
ท็อดด์ แอนเดอร์สันวันเติบกล้า
เป็นแหล่งเสียงลึกซึ้งเพื่อตรึงตรา
ยี่สิบต่อมา---ไกลกว่านี้
ประกาย ปรัชญา
ครบรอบวาระ 20 ปีของภาพยนตร์ DEAD POET SOCIETY
กำกับโดย PETER WEIR
จาก “เดินเคียงฉัน”ไม่มีความเห็น