อนุทิน 143450

รำพึง รำพัน...

เมื่อฉัน... ลืมตาย!

เมื่อความอยากส่วนตัว ไม่ลงตัวกับความเห็นส่วนใหญ่

ส่วนที่ตัดสินใจ จึงเป็นความเอาแต่ใจของเรา!

การใช้อินเตอร์เน็ต การเข้ามาเขียนบันทึก เคยถูกเพื่อนในองค์กรตำหนิติติง

โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับองค์กร ความเห็นของเรายังมีอคติ ลำเอียง ยังไม่นิ่ง ไม่เป็นกลาง

ประกอบกับปัญหาส่วนตัว ที่ขาดตกบกพร่องมุมนั้นมุมนี้ตั้งแต่อดีตกาลนานโพ้น

ทั้งการสื่อสาร มนุษย์สัมพันธ์ รวมทั้งการแสดงออกทางคำพูด ล้วนยังไม่ลงร่องลงรอย

โดยเฉพาะ การรักษาศีล ที่ยังไม่มั่นคง มีทะลุ ด่าง พร้อย เป็นอาจิณ

ประเมิน พิจารณาตนแล้วๆเล่าๆ น่าจะพอสรุปได้ว่า เราน่าจะปรับ ลดความอยากส่วนตัวลง คงจะดี

เรียนรู้ รับฟังเสียงรอบข้าง ขัดเกลา ความเอาแต่ใจ ไปทำโจทย์ชีวิตมุมอื่นให้สงบเย็น เป็นประโยน์เข้าที่เข้าทาง

ค่อยเปิดตัวสู่โลกกว้าง ยังไม่สาย จริงไหม?

๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๘