อนุทิน 139444
nobita
เขียนเมื่อ26 มกราคม 2558
... เวลา และระยะทาง เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด เพราะทั้งสองสิ่งนี้มักจะนำสิ่งที่เรารักจากเราไปเสมอ...
การรอคอย คอยอะไร ใครไม่รู้
คนที่รู้ รู้แก่ใจ ใครไม่เห็น
คอยและคอย วันผ่านไป แสนลำเค็น
ไม่เล็งเห็น ฝั่งฝันคอย ให้น้อยใจ
อีกไม่นาน การรอคอย คงน้อยหน่อย
ความท้อถอย คอยแล้วหาย คล้ายหวั่นไหว
เมื่อไม่มี ปลายทาง ให้ทำใจ
คอยอยู่ใย ไม่คอยท่า ดีกว่าเออ..
ความเห็น (1)
สู้ๆเลยครับ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก