อะไรนำพาให้พบกัน
คุณหมอธิ…มีแผนจะทำกิจการกาแฟหรือครับ…ผมอยู่ภาคเหนือยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับชื่อกาแฟสักเท่าไหร่เลย…แต่คงเป็นเพราะห่างหายมานาน…ความจริงเมื่ออ่านหรือพบชื่อของหมู่บ้านนี้ก็อดให้ระลึกถึงเมื่อครั้งที่ตนเองเป็นพระบัณฑิตพัฒนาชาวเขาไม่ได้…เคยไปนอนอยู่กับพระอาจารย์พยัพที่สร้างกุฏิหลังเล็กหลังแรก อยู่ที่ โรงเรียนด้านล่างของหมู่บ้าน ไปอยู่คืนแรกนอนไม่หลับ เพราะระแวงใต้ถุนกุฏิก็มีหมูของชาวบ้านมาเดินสวบสาบด้านล่าง นอนฟังเสียงทั้งคืน…จากนั้นก็ขยับขึ้นไปสร้างกุฏิด้านเหนือหมู่บ้าน…พาชาวบ้านเลิกสูบและปลูกฝิ่น ร่วมกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆ พาชาวบ้านเดินไปขึ้นรถของโครงการหลวงเป็นกิโลตอนเช้ามืดโดยลงไปทางฝั่งเชียงใหม่ น่ากลัวมาก เพราะขณะนั้น ยาเสพติดกำลังรุนแรง…กลับจากรักษาที่เชียงใหม่ก็พามาบำบัดทางด้านจิตใจอีกหลายวันในช่วงหนาวๆ แบบนี้แหละ น่าจะประมาณ วันที่ ๙-๑๙ ธันวาคม ๒๕๔๕ นี่แหละ…ยังพาชาวบ้านเดินรณรงค์ต่อต้านยาเสพติดที่ห้วยน้ำขุ่นด้านล่างอีก…พี่หนานยืนอยู่ด้านหลังรถกระบะของโครงการหลวงพูดรณรงค์ต่อต้านยาเสพติดตลอดการเดิน…ในใจก็คิดไปว่า “จะมีใครแอบมายิงเราหรือเปล่าวะ…ตายเป็นตายน่า” เพราะเป็นจุดเด่น…โครงการและกิจกรรมต่างๆ เริ่มไว้ที่นี่นำร่องกับพระอาจารย์พยัพไว้เยอะมาก…ยังคิดถึงเด็กๆ ลูกศิษย์หลายๆ คนที่ส่งเสริมและสนับสนุนค่าเทอมให้เรียน เช่น หมี่จู อาหมี่ หมี่เซอะ บูแผ่(ลูกพ่อหลวง)บางคนมาเรียนต่อที่ มจร.นครสวรรค์…การปลูกกาแฟก็ริเริ่มโดยอ.พยัพกับโครงการหลวงและเกษตรบนพื้นที่สูงเหนือกุฏิหลังใหม่ขึ้นไปหน่อย ไม่รู้ว่าวันนี้ดังไกลไปทั่วโลกแล้ว..ยินดีด้วยนะครับ …ยาวหน่อย ขออนุญาตเล่าให้ฟังครับ
หามิได้ค่ะ “พี่หนาน” ยังไม่คิดจะทำกิจการกาแฟ ขอแค่เป็นคนดื่มบางเวลาเท่านั้นละค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติม “พี่หนาน” มีความทรงจำที่ดีมากมายเลย
เห็นภาพในอดีตของบ้านแม่จันใต้ ต.ท่าก๊อ อ.แม่สรวย มีอาศรมนะคะ กุฏิอยู่ด้านหลัง
พ่อหลวงคนปัจจุบันชื่อ พี่สินธพ ค่ะ (ลืมถามชื่ออาข่า)
พี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่ไปด้วยกัน ส่วนหนึ่งชอบดื่มกาแฟ แต่มากกว่านั้นเพราะสนใจแนวคิดของน้องลีค่ะ ซึ่งได้จากบ้านมาเรียนในเมืองลำพูน - เชียงราย มีเป้าหมายของชีวิตตั้งแต่มัธยมปลาย จบปริญญาตรีคนแรกของหมู่บ้าน ฝึกงาน - ทำงาน มูลนิธิเกื้อฝัน มุ่งมั่นพัฒนาความเป็นอยู่ของครอบครัว และของคนในหมู่บ้านตัวเอง สนใจแนวคิดและสิ่งที่ลงมือทำซึ่งเป็นการพัฒนาชุมชน จาก “คนใน” เองน่ะค่ะ