เมื่อวานปั่นจักรยานกับหมออารีย์ไปทุ่งหวังแล้วออกจะนะไปเลียบทะเลจนถึงหาดชลาทัศน์แล้วกลับเข้า ถ.กาญจนวานิช เพื่อไปกินร้านแฟมิลี่สเต็กซึ่งไม่เคยแวะกินกันมาก่อน
หลังจากสั่งสเต็กเรียบร้อยผมก็ถามน้องเด็กเสริฟว่า "น้อง มีซุปอะไรบ้าง?"
น้องทำท่าคิดอยู่นิดหนึ่งแล้วตอบฉะฉาน "มีซุปหน่อไม้ค่ะ" พอเห็นผมนิ่งเลยพูดต่อ "ต้มยำก็มีนะคะ หรือจะเป็นโป๊ะแตกก็ได้ค่ะ"
ผมพูดไม่ออก ทำตาเลิ่กลั่กมองไปทางหมออารีย์
หมออารีย์หัวเราก๊ากแล้วบอกน้องว่า "พี่เขาหมายถึงมีซุปพวก..... ซุปเห็ด ซุปข้าวโพด อะไรพวกเนี้ย มีไหมน้อง?"
"ไม่มีค่ะพี่ แต่ต้มยำร้านนี้อร่อยนะคะ ลูกค้าชมกันเยอะ" น้องจีบปากจีบคอพูด
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสเต็กร้านนี้กินแล้วรสชาติเหมือนหมูปิ้งชิ้นขนาดใหญ่ ถ้ารู้ว่าพ่อครัวเชี่ยวชาญอาหารไทยพี่จะไม่สั่งสเต็กเลยน้องเอ๋ย เล่นตั้งชื่อและจัดร้านเสียฝรั่งจ๋าอย่างนี้เสียหายหมดเลย
กินข้าวเสร็จแล้วปั่นกลับ มอ. รวมปั่นไปเจ็ดสิบกว่ากิโลเมตร ใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงครึ่ง
ซุบมะเขือ ซุบถั่วแปบ ซุบหมากมี้ ซุบหน่อไม้ส้ม ซุบถั่วฝักยาว ก็มีนะพี่ รับซักที่ไหมคะ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕
ฮา.... ซุปมีเยอะจริงๆ ด้วย
ปล. ผมสงสัยจริงๆ ว่าคำว่า "ซุป" อย่างซุปหน่อไม้นี่เป็นภาษาอีสานหรือยืมคำมาจากภาษาอังกฤษครับ ดูเหมือนมีการใช้กันเยอะแล้วซุปแบบอีสานก็ไม่เหมือนกับแกงที่มีลักษณะเป็น soup ตามความหมายของฝรั่งครับ
สงสัยมานานแล้วเหมือนกันว่าคำนี้มาจากไหน เริ่มที่กรุงเทพ ฯ แล้วใช้กันแพร่หลาย หรือเริ่มที่อิสานกันหนอ แต่มีมาไม่น้อยกว่า 40 ปีแน่นอน ได้ยินและได้กินซุปหน่อไม้ครั้งแรกที่กรุงเทพ ฯ ตอนอยู่ ปี 3 แล้วก็ซอบมากจนทุกวันนี้ น่าจะมีใครทำวิจัยนะคะ เรียบซุปได้ไง
ดูจากส่วนประกอบการปรุง ที่มี “ปลาร้า” และเมนูที่ยกตัวอย่างแค่ส่วนหนึ่งนะคะ ที่อิสานและประเทศลาวยังมีเมนูมากกว่านี้ ซุบเห็ดต่าง ๆ ซุบเห็ดกระด้าง คนละชนิดกับ ซุปเห็ดแบบฝรั่งนะคะ
วัฒนธรรมปลาร้าน่าจะบอกได้ว่าอาหารซุบแบบที่ยกตัวอย่างมาจากอิสาน (และล้านช้าง) ตัวอักษรภาษาอิสานไม่มี แต่ภาษาลาวมีนะคะ คนละความหมายกับ soup แบบฝรั่ง
กินมากินไป แพร่หลายในกรุงเทพฯ วัฒนธรรมจากตะวันตกแรงกว่า “ซุปหน่อไม้” จึงมาแรง …. แซ่บหลาย อิ อิ