อนุทิน 132784

เสาร์ที่ 28 ธันวาคม 2556

.....8.35 น. มานั่งอยู่เวรจุดตรวจของอำเภอ...ผมเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขต้องมีส่วนร่วมกับทุกฝ่ายในอำเภอ...หนาวมากครับ...ต้องออกมาตากแดดบ้าง...ง่วงนอนจังเพราะนั่งอยู่เฉย...ผมเป็นคนที่ต้องเดิน...ชอบพูด ชอบฟัง (แต่ไม่ชอบโต้เถียงใคร)...

เบื่อๆๆๆ นั่งมองรถผ่านไปผ่านมามากมาย...(ต้องนั่งถึงสี่โมงเย็น) เพราะอำเภอของผม...จะเปิดไปอำเภอชุมแพ...สายภาคเหนือทั้งหมด...รวมถึงผานกเขา...ภูกระดึง...เลย...เชียงคาน...ภูเรือ...

มองนั่งรถผ่านไปผ่านมาก็ชอบ...เพลินอีกแบบ...(สลับกับหอบหนังสือไปอ่านสามเล่ม)...ได้ครุ่นคิดถึงชีวิตของตนเอง...

หวนมองอดีต...อยู่กับปัจจุบัน...คิดถึงอนาคต...

จุดตรวจอยู่หน้าโรงเรียนมัธยมของผม...ผมไปกราบพระด้านหน้าโรงเรียน...ผมชอบมานั่งหลังพระ...อ่านหนังสือ...คุบกับเพื่อน...มองสนามบาส...ที่ผมเอาจริงเอาจังเกือบห้าปี...อะไรเปลี่ยนไปเยอะมาก...แต่ในใจหวนคิดถึงเสมอ...

.....10.48 น. อยากเดิน...เลยเดินมาซื้อกาแฟที่ร้านสะดวกซื้อ...ใกล้โรงเรียน...ข้างโรงพยาบาล

พบคนในร้านขอถ่ายรูปกับนักวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย...ที่เป็นกัปตันทีม...ตัวจริง...สูงและสวยกว่าทีวี...

ผมรู้จักเธอ...แต่เธอคงไม่รู้จักผม...ผมยิ้มให้เธอ...แต่เธอก็โปรยยิ้มให้ทุกคน...อย่างอารมรณ์...สมเป็นคนของประชาชน...และเป็นที่รักของประชาชน...

ผมไม่กล้าขอถ่ายรูปด้วย...แต่แอบส่งกำลังใจให้...

ผมกลับมานั่งเต้นจุดตรวจ...มองดูเธอขึ้นรถยนต์คันใหญ่สีเขียว...ป้ายโคราช...สงสัยเธอจะไปเชียงใหม่...หรือเชียงคานนะ

ผมแอบฝันไปเรื่อยๆ...จนเอาใจกลับมาด้วยคำพูดของเพื่อนรักบางคน..

"เอ็งฝันให้น้อยลงหน่อย...เพื่อจะได้ตื่นมากขึ้น..."

ตื่น...ตื่น...ตื่น...