...เสียงโอดโอย..โหยหวล..บินมาตามลม.เสียงเพลงไทยดนตรีโบราณ.ปี่พาทย์ไม้นวมเครื่องสาย..น่าเป็น..เสียงเพลงกล่อม.."คนตาย"
...สลับเสียงจุด..พลุ..ดังทลุฟ้า..(ตำรา..เขาว่๋า..จุด..พลุไล่ผี)..ตายยังไม่ทันเผา..ก็ไล่กันแล้ว..(ผี)...
....เสียงจิ้งหรีดกรีด..ปีก..ดัง ขรม...กระรอก..น้อย..ทำเสียงในคอ..จึ้กจั๊ก..กระดกหาง..อยู่ไปมา..มัน..คุยกัน..อยู่บนต้นไม้...
..ดินเริ่มแห้งแตกระแหง..ที่ยังชื้น..มีต้นหญ้าหรือ..ต้นข้าว..ที่รอด...จากยาฉีดทำลาย..โผล่แพรมให้เห็น..เขียว ต้นอ่อน..มันจะรอดไปได้อีกสักกี่วัน...กับชีวิต..ละอ่อน.....นกกระยาง..โผลบิน...ร่อน..ลม..บนอากาศ.....(ดู เหมือน..ชีวิต..ที่..ต้องการ..อยู่รอดเมื่อ มีโอกาศ).....
วันนี้..ยังเช้าอยู่....ตะวัน ทอแสงอ่อนๆ..กระทบใบไม้....เขียวใส..."สิ่งแวดล้อม..บ้านอินทร์ บุรี " ๓.๑๑.๒๕๕๖....๖.๕๑.น
ดอกสวะ..บ้าน..ป้าวิอินทร์บุรี
ดอกสวะที่บ้านริมน้ำยังสวยสด…..ม่วงครามอร่ามทุึกเช้าตรู่…….สายบ่ายคล้อยกลับย้อยคล้ายร้างลา…อนิจจาชีวิตหรือจะคงยืน……วันเวลาผ่านไปใจถวิล……และกลับนิ่งมองไปไร้ความหมาย…………ชีวิตนี้สิ้นไปไม่เสียดาย……กรรมที่ทำไว้นั้น…..ยังมีดี…แต่เสียดาย…….ไม่อยากตายก็ต้องตาย….ช้า..เร็ว…ต่างกายกรรมจิต..นำวิถี……ได้แต่ร้องเฮ้ยๆๆๆ…ดั่งโขนมี…..กรรมที่ดี….ยังอยากทำอยู่ร่ำไป
ดูเหมือนคำว่า “ กอสวะ “ “ ผักสวะ “ “ ดอกสวะ” จะไม่ได้ยินมานานนักแล้วนะจ๊ะ ทำให้นึกถึงกระท่อมริมน้ำของคุณมะเดื่อ สมัย ยังถักเปีย หิ้วปิ่นโต ไปโรงเรียนเลยจ้ะ