อนุทิน 130985

        ขออนุญาตแนะนำตัวเองนะครับ

กระผม ชื่อพรหมเทพ  แสงสีดา เมื่อสมัยตอนผมเรียนมัธยมตอนต้นและปลาย ผมอยู่โรงเรียนเพชรพิทยาคม ห้อง 2 มาตลอดเลย ผมเป็นเด็กที่ขี้เกียจมาก  เมื่อพูดถึงนักเรียนก็ต้องนึกถึงหนังสือ ผมกับหนังสือเป็นคู่อริ มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เนื่องจากหนังสือคือยานอนหลับชั้นดี และเป็นยาขมของผมเลย คิดถึงทีไรจะเริ่มมีอาการ ง่วงนอน ขี้เกียจ ตาลาย แต่ก็แปลกมากถึงผมจะขีเกียจเรียน แต่ผมก็อยู่กลุ่มเด็กเรียนนะ...เอ้า !!  น่าประหลาดใจมากๆ ผมอาศัยเพื่อนทำการบ้าน ลอกงาน ทำงานส่ง ทำให้เกรดผมอยู่ในเกณฑ์ที่ค่อนข้างดี ถึงจะนั่งหน้าห้องกับเพื่อนเด็กเรียนแต่ก็เรียนไม่รู้เรื่อง ช่วงพักกลางวันของทุกวัน เพื่อนก็จะลากเราเข้าสมุด  เพื่อนๆนั่งอ่านหนังสือกัน แต่เรามานั่งดูสาวๆ นั่งดูไป นั่งดูมามันก็มีความสุขนะ แต่ก็แค่ความสุขชั่วครั้ว ชั่วคราวเท่านั้นแหละ ผมก็เห็นสาวๆ สวยๆเยอะมากเพราะโรงเรียนผมเป็นโรงเรียนขนาดใหญ่มากๆ มีนักเรียน ม.1-6 รวมแล้วประมาณ 2,800+ คน อัตรานักเรียนหญิงต่อนักเรียนชาย 1 : 5 เนื่องจาก ที่โรงเรียน ม.ต้นจะเป็นโรงเรียนชาย แต่ ม.ปลายจะเป็นชายรวมกับหญิง ซึ่งเมื่ออยู่ ม.ต้นก็แอบชอบรุ่นพี่ ม.ปลาย  เมื่อผมโตขึ้นความคิดก็เริ่มเปลี่ยน เจอเพื่อนเยอะขึ้น ยิ่งต่างเพศ เมื่อก่อนไม่มีผู้หญิง เมื่อมาอยู่ ม.ปลายแล้วก็เริ่มมีผู้หญิง ทำให้เกิดความคิดที่ว่า "เรารักใคร ชอบใคร ถ้าไม่มีงานทำ ไม่มีเงิน สาวที่ไหนจะเอา" ทำให้ผมเกิดแรงบันดาลใจ ที่จะสู้ต่อไปกับการเรียน

[เพชรน้ำหนึ่ง]

ยินดีต้อนรับครับ..