อนุทิน 12934

@12927 บ่นกลางอนุทินนี่ รู้กันไปทั้งบางแล้วครับ แต่ชีวิตผมก็เป็นกระโถนมาตลอด สมัยหนุ่มๆ มีคนมาปรึกษาปัญหาชีวิตเยอะเหมือนกัน มีแก๊งค์ลูกหมูเป็นสานุศิษย์ เป็นวิธีเรียนลัดชีวิตของผมอย่างหนึ่ง ว่าทุกข์ของเราไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลย

ผมคิดว่า means ไม่เหมือนกัน เป็นเรื่องปกตินะครับ เหมือนเอาคนสี่สิบคน ยัดเข้าไปอยู่ในห้องเดียวกัน แล้วถามว่าประตูทางออกอยู่ตรงไหน -- จะมีไม่กี่คนที่ตอบว่าอยู่ตรงทางที่เข้ามา แต่ส่วนใหญ่จะต่างคนต่างชี้ แล้วจะชี้ไปคนละเว็คเตอร์ ทั้งๆ ที่กำลังพูดถึงประตูเดียวกัน ไม่มีประโยชน์ที่จะบอกว่าเว็คเตอร์ไหนถูก ตราบใดที่เว็คเตอร์นั้น ชี้ไปที่ประตูทางออก

ที่สำคัญคืออย่าให้ means นั้น mean และในสถานการณ์อย่างนี้ต้องใจกว้างหน่อยครับ ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นเว็คเตอร์ของเราถูกที่สุด และเว็คเตอร์อื่นๆ ผิดทั้งหมด ทั้งที่เค้าชี้ไปที่ทางออกเดียวกัน

เชิญอาจารย์เจษฎ์มากินติ่มซำด้วยกันนะครับ (ป้องกันการถูกรุม)