อนุทิน 129253
วราภรณ์
เขียนเมื่อ-
๑๓ กันยายน ๒๕๕๖ ครูกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยจัดทัศนศึกษาโครงการค่ายวิชาการ "สมบัติวรรณคดี"
โดยพานักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ ไปทัศนศึกษาที่ "อุทยานพระบรมราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย"
จังหวัดสมุทรสงคราม และุอุทยานหุ่นขี้ผึ้งสยาม จังหวัดราชบุรี -
จาก "สยามนิรมิตสู่อุทยานหุ่นขึ้ผึ้ง" สองวันที่เดินทางทัศนศึกษาทำให้เห็นการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมทั้งในด้าน
การสร้างบ้านเรือน รากเหง้าความเป็นไทย ซึ่งอนาคตอาจเหลือเพียงตำนานการเล่าขาน อดคิดถึงประเทศภูฏานไม่ได้ -
ประเทศภูฏานคำนึงถึง "ความสุขมวลรวมของประชาชน" คือ ๑. มีเศรษฐกิจแบบพึ่งตนเอง ๒. ไม่เป็นหนี้เป็นสิน
๓.รักและหวงแหนธรรมชาติ ป่าไม้ ๔. มีธรรมาภิบาลหรือการปกครองที่เป็นธรรม
(แนวพระราชดำริสมเด็จพระราชาธิบดีภูฏานรัชกาลที่ ๔) - ถึงวันนี้ประเทศไทยกำลังเดินไปทางไหน "อย่าว่าแต่การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ทางวัฒนธรรมแม้แต่การอนุรักษ์ยังไม่ยั่งยืน"
-
ไม่อยากเห็นการหวนไห้หาอดีตเหลือไว้แต่รอยอาลัย ความหวังคงอยู่ที่เยาวชนไทยที่ผู้ใหญ่ต้องสร้างจิตสำนึกรักชาติและ
ภาคภูมิใจในความเป็นประเทศเล็ก ๆ ที่ไม่ตกเป็นทาสทุนนิยมสามาย์โดยเริ่มต้นที่ตนเอง
ธรรมทิพย์
๑๔ กันยายน ๒๕๕๖
ความเห็น (3)
เพราะพอเพียงทางใจ…จึง (มี) เพียงพอทางวัตถุ…
ผมยังคิดถึงวัฒนธรรมทางด้านภาษาที่บ้านอยู่เลย เห็นเด็กนร.พูดกลางกันมาก อดเป็นห่วงไม่ได้เหมือนกัน
เห็นด้วยกับคุณจัตุเศรษฐธรรมเป็นอย่างยิ่งค่ะ ภาษาถิ่นใกล้สูญหายน่าเป็นห่วงนะคะ คุณพี่หนาน