อนุทิน 129147

         เมื่อวานมีอาจารย์ใหม่ที่จบปริญญาเอกมารายงานตัว ฉันได้ทำหน้าที่ คือ แจ้งถึงเรื่องอะไรบ้างที่อาจารย์ควรทราบและปฏิบัติ...อาจารย์มีนิสัยที่น่ารักมาก (ทำให้ฉันย้อนคิดไปถึงพ่อ - แม่ คงสั่งสอนมาดีเพราะคำแรกที่ฉันถามว่า...ทำไม? ถึงมาบรรจุเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยที่ มรภ.พิบูลสงคราม เพราะอาจารย์มีโอกาสที่จะเลือกไปที่ไหนก็ได้...แต่อาจารย์คนนี้ตอบว่า "เพื่อตอบแทนมหาวิทยาลัยที่ส่งเสียให้ทุนตนเองได้ไปศึกษา ก็ขอกลับมาทำงานที่นี่)... การพูดคุยของฉัน ๆ ได้คุยในสิ่งที่ฉันทำอยู่ทุกวันนี้ คือ "การคิดนอกกรอบ" แต่ต้องภายใต้ กฎ ระเบียบ ถ้าสิ่งใดไม่ผิดระเบียบก็จะคิดให้ทำให้ เพราะมหาวิทยาลัยยังต้องมีระเบียบ ข้อบังคับให้กับบุคลากรต้องประพฤติ ปฏิบัติอยู่...

         คุยกันไปได้สักพัก ฉันบอกว่า "เหลือเวลาเพียง ๙ ปี นิด ๆ พี่ก็จะเกษียณอายุราชการแล้ว"...อาจารย์ท่านนั้น จ้องมองดูที่หน้าของฉัน พลางบอกว่า...พี่นะเหรอ!!! ไม่น่าเชื่อ...๕๕๕...มาพูดคำนี้ "ให้คนแก่" ดีใจอีกแล้ว...แต่ความจริงก็ต้องคือ ความจริง...อีก ๙ ปี นิด ๆ เท่านั้นเอง...ฉันก็จะได้เป็นอิสระต่อหน้าที่ที่ฉันได้รับผิดชอบแล้ว...(คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าเสียจริง ๆ คริ ๆ ๆ) สำหรับเวลาที่เหลือ ฉันขอทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด...เพื่อแผ่นดินและประชาชนทุกคนที่ให้เงินเดือนฉันได้เลี้ยงชีพตนมาได้ในทุกวันนี้...ขอขอบคุณจริง ๆ...

         ทำให้ฉันได้ข้อคิดว่า  :  คนเราแต่ละคนไม่ว่าจบวุฒิปริญญาเอก โท ตรี ความแตกต่างของคนเรามีให้ฉันได้พบเห็นเสียจริง ๆ "ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของแต่ละบุคคล"