อนุทิน 128842

         ในการทำงานของฉัน ใช่ว่าจะราบรื่นไปเสียหมด ฉันต้องแก้ปัญหาต่าง ๆ มากมายให้กับทุกคนในมหาวิทยาลัย ไม่เรื่องหนึ่งก็เรื่องหนึ่ง แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันพบเจอบ่อย คือ การทำงานร่วมกันในที่ทำงาน อาจเกิดจากการไม่ถูกชะตากัน ไม่ถูกนิสัยกัน ก็เกิดอาการไม่พึงพอใจต่อกัน...และก็ยังนำพามาถึงเรื่องการทำงาน

         ฉันพร่ำบอกน้อง ๆ ในกองว่า ให้ทุกคนรักกัน เมตตา สามัคคีต่อกัน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน อยู่ด้วยกันเสมือนเป็นพี่น้องกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน และสิ่งหนึ่งที่สำคัญ ก็คือ "การมองดูตัวเราหรือการพิจารณาที่ตัวของเรามากกว่าการพิจารณาดูคนอื่น" เพราะการดูที่ตัวเรา ๆ สามารถแก้ไขตัวเราเองได้ แต่ถ้าเราพิจารณาคนอื่น เราไม่สามารถแก้ไขให้คนอื่นเป็นแบบที่เราคิดได้...การดูคนอื่นนั้น อยู่ในอำนาจนอกเหนือที่จิตใจของเราจะควบคุมมันได้..และจะนำความทุกข์มาสู่เราเปล่า ๆ ถ้ามันเริ่มที่เรา แล้วเราแก้ที่ตัวเรา ทุกสิ่งมันก็จบ ถ้าไม่เช่นนั้นเราจะไม่มีวันที่จะได้พบกับความสุขในที่ทำงานได้...