กิจกรรมรวมพลคนกินนมแม่ ของรพ.สมุทรสาครผ่านไปแล้ว
หลงไว้เพียงความรู้สึกที่ดี ความคิดที่สร้างสรรค์
และพลังแห่งการก้าวต่อไปเพื่อสาน
สายใยรักของแม่ให้เบ่งบานอย่างเต็มศักยภาพ
มุมมองและข้อเสนอของผู้ร่วมงานล้วนยังประโยคต่อการต่อยอดการทำงานจิตอาสา
อีกทั้งมุมคิดและข้อเสนอแนะจากประสบการณ์ของคนหน้างานล้วนมีประโยชน์
หากได้ีการร่วมรวมพลังความคิดสู่การกระทำอย่างต่อเนื่อง
กิจกรรมวันนี้กลับจุดใต้ตำตอ เมื่อการสุ่มผลงานจากกิจกรรมพลังศรัทธา
กลายเป็นเด็กน้อยกว่า10ปีที่เคยสอนมา เธอมาร่วมกิจกรรมพร้อมลูกสาวน่ารัก
เธอยังคงเรียกฉันว่าม่ามี๊...ม่ามี๊จำหนูได้ไหม เจ้าตั๊กไงคะ
ใช่เจ้าตั๊กวันนั้นในอดีตในกิจกรรมวันแม่แห่งชาติของโรงเรียน
ที่ร้องไห้ขี้มูกโป่ง เมื่อมาสวมกอดฉันและพูดว่า
ม่ามี๊ขา หนูไม่มีแม่ ไม่มีแม่ให้กราบ
และฉันโอบกอดเธอพร้อมคำพูดว่า นี่ไงลูก แม่อยู่นี่ไง
เธอก้มซบหน้าลงที่ตัก และล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อคอซองของเธอ
หยิบสิ่งหนึ่งขึ้นมากำไว้ในมือ แล้วบรรจงกลัดเข็มกลัดที่ยับยู่ยี่สีขาวที่เสื้อของฉันในวันนั้น
นานแล้วที่ไม่ได้ข่าวจากเธอเลย ...วันที่ลูกคนหนึ่งกลับมาพร้อมความสำเร็จและความภาคภูมิใจในความเป็นแม่ที่ดี
โลกสวยด้วยสองมือนี้คือเช่นนี้เอง
ขอบคุณทีมงานปฐมภูมิ รพ.สมุทรสาคร ที่มอบโอกาสที่ดีที่สุดของชีวิตครูคนหนึ่งได้ชื่นชม
อิ่มเอม และมีความสุขกับเด็กน้อยหลังชั้นเรียน..พลังศรัทธา..และศักยภาพของแม่
ไม่มีความเห็น