อนุทิน 127229
วราภรณ์
เขียนเมื่อ- ฉันเดินกลับบ้านยามเย็น ปีเศษแล้วซีนะที่ฉันต้องปรับตัวหลายอย่างกับสถานที่และผู้คนในเมือง
ทั้งครูทั้งเด็ก ๆ จำนวนไม่น้อยที่ไม่มีวินัยในตนเอง - หลายครั้งที่สะท้อนใจ หลายหนที่สงสารประเทศไทย
สุดท้ายฉันคงต้องเรียนรู้เรื่องของการปล่อยวางเพื่อเข้าถึงแสงสว่างภายในใจ
ท่ามกลางความมืดมิดของอวิชชา..
ธรรมทิพย์
๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น