อนุทิน 125417 - ครูมุก

ขออนุญาตนะคุณครู...

เมื่อฟ้ามืดไยจะทนให้หม่นหมอง

ควรเฝ้ามองรู้เท่าทันไม่หวั่นไหว

พิจารณาเหตุการณ์ที่ผ่านใจ

ปล่อยวางได้เป็นสุขทุกคืนวัน

ธรรมดาของโลกอย่าโศกเศร้า

เพียงแค่เรา" ดี"แท้ไม่แปรผัน

เป็นครูดีในดวงใจให้ทุกวัน

การนินทาว่านั้น ธรรมดา

ครูแกนนำ นำธรรมประจำจิต

ครูต้นแบบไยคิดกลัวปัญหา

ควรมุ่งมั่นสอนสั่งยังวิชา

แก่ลูกศิษย์ลูกหาตาดำดำ

"ดิน"ทำดี ไม่เห็นงาม ก็ตาม"ฟ้า"

ที่ลอยหน้าฟ้ากลับอุปถัมภ์

ดูประหนึ่งที่เห็นไม่เป็นธรรม

คงเป็นกรรมของเราแต่เก่ากาล

หากเอนเอียงคงเลี่ยงจากเที่ยงแท้

ความเป็นธรรมผันแปรทุกสถาน

บนเงื่อนไขผลประโยชน์ที่โปรดปราน

ไม่ขึ้นอยู่กับผลงาน ประการใด

ถึงไม่เห็นความดีมุ่งมั่น

สิ่งสำคัญทำหน้าที่ ดีกว่าไหม

ย่อมประสบพบสุขทุกวันไป

เพียงแค่ใจดวงน้อย รู้ปล่อยวาง

...สู้ๆ นะคุณครู ขอให้มีความสุข

ถึงไม่เห็นความดีที่มุ่งมั่น

นมัสการ พระมหาวินัย  ภูริปัญโญ 

ขอบพระคุณมากค่ะที่ให้ข้อเสนิแนะ กลอนนี้ เกิดจากความน้อยเนื้อต่ำใจในขณะหนึ่งเท่านั้นเจ้าค่ะ  แต่เอามาลงแบ่งปันให้เพื่อนอ่าน แล้วก็เก็บผลงานตัวเองด้วยเจ้าค่ะ พระอาจารย์แต่งกลอนเก่งนะเจ้าคะ ...ขอบพระคุณWasawat Deemarn  อักขณิช   kwanruthai pusara  ที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ

นมัสการ พระมหาวินัย  ภูริปัญโญ 

ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะที่ให้ข้อเสนอแนะ กลอนนี้ เกิดจากความน้อยเนื้อต่ำใจในขณะหนึ่งเมื่อนานมาแล้วเจ้าค่ะ  แต่เอามาลงแบ่งปันให้เพื่อนอ่าน แล้วก็เก็บผลงานตัวเองด้วยเจ้าค่ะ พระอาจารย์แต่งกลอนเก่งและกินใจมากเจ้าค่ะ 

ณ ปัจจุบันนี้ถึงแม้ความชอบยังมาไม่ถึง(กว่า17 ปี) ก็อยู่อย่างมีความสุขและสบายใจแล้วเจ้าค่ะ  เมื่อกลับมาอ่านกลอนนี้ทีไร ก็อดขำตัวเองไม่ได้ 

...ขอบพระคุณWasawat Deemarn อักขณิช   kwanruthai pusara  ที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ