อนุทิน 125202


อิรฟัล สะมะแอ
เขียนเมื่อ

อนุทินประจำสัปดาห์ที่ 5 วันที่ 16 มิถุนายน 2556

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ ขอความสันติสุขจงมีแด่ทุกท่าน

สัปดาห์ที่ 4 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็เข้าเนื้อเรื่อง “แรงกิริยาและแรงปฏิกิริยา” ก็อาศัยการให้นักเรียนผลักโต๊ะบ้าง ดึงตาชั่งสปริงบ้าง ดึงถุงทรายบ้าง เพื่อทำความเข้าใจและทดสอบคุณสมบัติของแรงกิริยาและแรงปฏิกิริยา ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่ก็เข้าใจในเนื้อหาแต่มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่ไม่ตั้งใจเรียน ทำกิจกรรมแบบผ่านๆ พอถึงขั้นตรวจสอบความเข้าใจ ผมให้ทุกกลุ่มในห้อง วิเคราะห์ว่าในชีวิตประจำวันหรือสิ่งที่อยู่ใกล้ๆ ตัวเรา เหตุการณ์ใดบ้างที่ทำให้เกิดแรงคู่กิริยา-ปฏิกิริยา ปรากฏว่ากลุ่มนี้ไม่สามารถตอบได้ ทั้งๆที่ สมุด ปากกาที่วางไว้บนโต๊ะก็เกิดแรงคู่กิริยา-ปฏิกิริยาแล้ว แม้กระทั้งก้นตัวเองที่วางไว้บนเก้าอี้ก็เกิดแรงคู่กิริยา-ปฏิกิริยา เช่นกัน แต่กลุ่มนี้ไม่สามารถตอบได้ สร้างความลำบากใจและความรู้สึกที่ไม่ดีให้กับผมเป็นอย่างมาก

หัวหน้ากลุ่มสาระเดินผ่านมาพอดีเลยเข้ามาในห้อง แล้วให้นักเรียนกลุ่มนั้นยกมือขึ้นแล้วตีโต๊ะตัวเอง แล้วถามว่าตอนเราตีโต๊ะเราใส่แรงเข้าไปหรือไม่ นักเรียนก็ตอบว่าใส่ ซึ่งแรงนั้นเกิดจากที่เราแสดงกิริยาออกไปคือการตี แสดงว่านั้นคือแรงอะไร นักเรียนก็ตอบว่า แรงกิริยา จากนั้นก็ตีโต๊ะอีกที แล้วถามว่าเจ็บมั้ย นักเรียนตอบเสียงดังเลยตอบว่า เจ็บ งั้นแสดงว่าโต๊ะก็มีแรงกระทำกับมือเราเหมือนกันซึ่งแรงนั้นก็คือแรง นักเรียนก็ตอบว่า แรงปฏิกิริยา แล้วก็ถามนักเรียนกลุ่มนั้นว่าเข้าใจหรือไม่ หากไม่ก็ตีโต๊ะอีกครั้ง และก็ตีโต๊ะอีกหลายๆครั้ง จนกว่าจะเข้าใจคุณสมบัติของแรงกิริยาและแรงปฏิกิริยา ว่าเกิด ณ จุดๆนั้น มีขนาดเท่ากันแต่ทิศทางสวนทางกัน และเกิดกับวัตถุคนละก้อนกัน โดยทุกครั้งครูเขาก็ลงมือตีโต๊ะด้วยทุกครั้ง เป็นการลงโทษเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ ผมคงต้องลองใช้บ้างแล้วสิ ^^

ภาพกิจกรรมในสัปดาห์นี้






ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท