อนุทิน 124697

ใจของเราทำไมถึงมีปัญหา...? 

เพราะว่ามันมีทิฏฐิมีมานะมีอัตตามีตัวมีตน มีเรามีเขา มันมาถือเอาร่างกายนี้เป็นของ ๆ เรา มาถือเอาใจนี้เป็นของ ๆ เรา มาถือเอาเวทนานี้เป็นของ ๆ เรา มาถือเอาความรู้สึกนึกคิดเป็นของ ๆ เรา ที่แท้จริงแล้วมันไม่มีอะไรเลยเป็นของ ๆ เรา มันมีแต่ธรรมะ มันมีแต่ธรรมชาติ เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วดับไป เมื่อเรายังมีความหลงมันก็ทำอะไรตามความหลง มันเลยเป็นการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสาร

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าให้เราทุก ๆ คนมาแก้ที่จิตที่ใจของตนเอง อย่าให้ใจตัวเองมันตามความอยากตามความต้องการ ถ้าเราตามความอยากตามความต้องการมันไม่มีวันจบวันสิ้น มันมีแต่ตั้งแต่ปัญหา

ปรับตัวเองเข้าหาศีลทั้ง ๕ ข้อนะ ปรับตัวเองเข้าศีลทั้ง ๘ ข้อ สามเณรก็ปรับหาศีล ๑๐ ข้อน่ะ พระภิกษุก็ปรับตัวเองเข้าหาศีล ๒๒๗ ข้อ มอบกายถวายชีวิต มอบให้ต่อความดี คือพระรัตนตรัย พระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์

ความสุขอันใดก็สู้ความสงบไม่ได้ ถึงแม้เราจะรวยเป็นมหาเศรษฐีมีอำนาจวาสนา  ถ้าใจของเราไม่สงบมันก็ไม่มีความสุขน่ะ

ความอยากความปรุงแต่งที่อยากให้เป็นอย่างโน้นอย่างนี้คือความทุกข์อย่างยิ่ง

พระพุทธเจ้าท่านถึงสอนทุก ๆ คนให้หายใจเข้าสบายหายใจออกให้สบายไม่ต้องไปคิดอะไรมาก มีหน้าที่หายใจเข้าสบายมีหน้าที่หายใจออกให้สบาย

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงสิ่งที่ชอบใจไม่ชอบใจมันเป็นเพียงอารมณ์เป็นเพียงแต่ความยึด ความถือเป็นทิฏฐิมานะอุปาทานของเรา เราอย่าไปสนใจมัน เรามาฝึกหายใจเข้าให้มันสบายหายใจออกให้มันสบายไว้ทุก ๆ อิริยาบถ ไม่ว่าจะเดินยืนนั่งนอนเราฝึกหายใจเข้าออกให้สบายไว้ ให้จิตใจมันรู้ตื่นเบิกบานไม่มีความทุกข์อะไร

[อ.นุ]

สาธุครับ...