อนุทิน 123501

อัสดงรื่นสายลมพัดล่อง 
ทุ่งสีทองเอนพลิ้วลิ่วดั่งคลื่นหนุน 
ตะวันลับเลื่อนลงหลืบฟ้า 
สกุณาร่อนลาคืนรังอุ่น 
แหล่งเคยขุนยามสนธยา 
แดดสุดท้ายส่องต้องปลายริ้วรวง 
ให้แหนหวงรวงนี้ที่ห่วงหนักหนา 
รอเรียวนิ้วนิ่มจากนวลน้อง 
แตะรวงสีทองกลางท้องนา 
เจ้าเหนื่อยเหมื่อยล้าแต่คราวหน้าฝน 
จากนาร้างกลายเป็นทุ่งสวยด้วยแรงของเรา 
จากใจของสาวเจ้ายอมทน 
หว่านไถดำนาน้องเคียงคู่ 
หลังไหล่คดคู้ ไม่เคยบ่น 
สู้แดดฝนจนข้าวเหลืองพราว 
แดดสุดท้าย ก่อนพักกายพลบค่ำ 
ฟ้าสีดำคลี่พืนคลุมแผ่นดินหนาว 
ขี่เกวียนล้อทุ่งสู่ยุ้งฉาง 
ชื่นรอยยิ้มนางบนฟางข้าว 
ห่มรักเจ้าด้วยหวงและห่วง 
ขี่เกวียนล้อทุ่งสู่ยุ้งฉาง 
ชื่นรอยยิ้มนางบนฟางข้าว 
ห่มรักเจ้าด้วยหวงและห่วง