อนุทิน 123288

ขอบพระคุณ คุณ (อาจารย์) on time มากครับ...

ผมอยากไปขอบคุณที่บันทึกของคุณนะครับ...แต่คุณไม่มีร่องรอยเลยครับ

ผมเคยอ่านข้อคิดเห็นของคุณในหลายๆ บันทึก และในหลายๆ ท่าน

ข้อคิดที่ตรงไปตรงมา...รู้สึกอย่างไง...ซื่อสัตย์กับใจตนเองก็เขียนอย่างนั้น

แต่ไม่ได้ทำให้ใครๆ เดือดร้อนเลยครับ...

มีหลายข้อคิดได้ครุ่นคิดและเรียนรู้ไปด้วย

อดคิดไม่ได้ถ้าคุณเขียนบันทึกคงน่าอ่านและได้ประโยชน์มากครับ

แต่เคารพในการตัดสินใจครับ

คุณอยู่ที่นี้แบบไหนก็ตาม...

แต่คุณมีความหมายเสมอนะครับ....ขอบพระคุณอีกครั้งครับ...

(ปล.เขียนในอนุทินข้างหลัง...แต่กลัวคุณ on time หาไม่เจอนะครับ...เลยสร้างอนุทินใหม่ครับ)

[on time]

คุณหมอคะ  เกรงใจจังดิฉันไม่ได้มีความสามารถมากขนาดนั้นค่ะ  กรุณาเรียกดิฉันว่า on time เฉยๆ นะคะ

ดิฉันขออนุญาตบินไปบินมาแบบจอมยุทธหญิง ไม่ถือกระบี่ เพราะกลัว กลายเป็นภาระ จะทำให้บินไม่ถนัด

ขอบพระคุณมากค่ะ  ทืี่ให้กำลังใจดิฉันมากมาย  ขอให้คุณหมอมีสุขภาพสมบูรณ์ มีกำลังกายแข็งแรง มีกำลังใจเข้มแข็ง  มีโชคดีตลอดเวลานะคะ  

[พ.แจ่มจำรัส]

เช่นกันครับคุณหมอ ท่าน on time ได้มาแบ่งปันสิ่งดีๆมากมาย จนอยากรู้จักแล้วล่ะครับ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

เห็นด้วยค่ะ..ดูลึกลับจัง...ช่วยแสดงตัวหน่อยค่ะ...อยากรู้จัก

[on time]

สมัยก่อน  ตอนที่ดิฉันทำงานในบริษัทเอกชน  ก็มักมีคนชมๆๆๆๆๆๆๆๆ  จนกระทั่งวันหนึ่ง คุณพ่อจากไปในสภาพที่ดิฉันเสียรู้ ดิฉันยอมรับกับตัวเองเลยว่า หมดสภาพของคนที่เติบโตแล้ว เหมือนเป็นทารกเกิดใหม่ เริ่มต้นใหม่ที่เลขศูนย์ 

เพราะพอคุณพ่อจากไปจึงรู้ตัวว่า ประสบการณ์นอกบ้านจากการทำงานแม้จะทำงานกับคน ไม่ได้ทำงานกับเครื่องจักรก็ตาม แต่ทุกๆ วัน เราออกจากบ้านไปใช้ชีวิตในที่ทำงาน รวมเวลาเดินทางด้วยรวมเป็น2เท่าของเวลาทั้งหมดที่เรามี  และไม่มีการซึมซับความประณีตของการใช้ชีวิืต  ตอนนั้นกำลังใจหายไปหมดได้แต่คุกเข่าขอโทษคุณพ่ออยู่นานเกือบปี พร้อมกับเปิดตำราหนังสือสวดมนต์ทุกวัน มากบ้างน้อยบ้างตามอารมณ์  แม้จะโง่มาก แต่สิ่งหนึ่งที่ได้อธิฐานในตอนนั้นคือ ขอให้คุณพ่อและเทพเทวดามาดลใจให้ดิฉันได้รู้ว่าสิ่งที่ผิดพลาดไปแล้ว มีคำอธิบายอย่างไร จะมีพัฒนาการที่ดีต่อไปอย่างไรเพื่อปกป้องคุณแม่ ตัวเอง และคนใกล้ตัว

เมื่อมีอุปกรณ์คอมพิวเตอร์เป็นสมบัติส่วนตัว ก็เริ่มต้นเรียนรู้ด้วยตัวเอง คิดเองว่า มีเครื่องมือต้องใช้ให้เป็น ต้องตามเทคโนโลยี่ให้ทันแบบมีทักษะ  พอดิฉันเจอเว็บโกทูโน แลกเปลี่ยนความรู้ ก็กระโจนเข้ามาเลย ไม่ได้ดูตัวเอง  มีเรื่องช็อกตกใจมากจนต้องวิ่งหนีออกไปตั้งหลักใหม่อีกครั้งหนึ่ง พร้อมๆ กับเจอเรื่องแบบนี้ที่เว็บบอร์ดอื่นอีกเหมือนกัน 

ดิฉันก็ตั้งหลักใหม่  ทีนี้นำเอาบทสวดมนต์มาไว้ใกล้ตัวมากที่สุด ดิฉันจึงพูดว่า..

ถ้าหากว่า  เราฟังเสียงสวดมนต์ทุกๆ วัน ร่างกายของเรา หูของเราก็จะซึมซับเสียงสวดมนต์ด้วยอย่างคุ้นเคย  สวดมนต์ด้วยใจไม่ต้องนั่งพนมมือ ไม่เสียเวลาเดินทาง  ร่างกายของเราทุกคนล้วนมีเทวดาประจำตัว ท่านก็จะมาคุ้มครองเรา  ถ้าเราอยากให้เทพเทวดาของเราเป็นสัมมาทิฏฐิเทวดา  ก็ต้องเริ่มจากการคิดดีไว้ก่อน แล้วท่านเทพเทวดาก็จะพาโอกาสดีๆ ให้เราได้ทำ  เชื่อไหม ?  และลองคิดดูนะคะ  ถ้าเราได้ยินแล้วได้รู้ความหมายด้วยจะดีแค่ไหน  เว็บนี้ http://www.onab.go.th/e-Books/PrayTrans2.pdf   บางครั้งก็ได้ถือโอกาสพิจารณาไปด้วยค่ะ  (แบบย่อเวลา)

ตอนนี้ ดิฉันขอกลับเข้ามาใหม่แบบผู้ต้องการเรียนรู้ ขอทำสอบกั้นอาณาเขตไปพลางๆ ไปสัก10ปี เพื่อรอรับใบอนุญาตจากเจ้าของบ้านและเพื่อนบ้านรุ่นแรกๆ ได้ตั้งใจไว้ว่า อยากแลกเปลี่ยนสิ่งที่รู้เพื่อที่อาจจะเป็นประโยชน์ต่อใครๆ ได้บ้าง  ดิฉันพัฒนาการช้า  เรื่องที่เขียนและให้ความเห็น มาจากความคิดที่มีความปรารถนาดีเป็นที่ตั้งเท่านั้น  ซึ่งก็อาจมีผิดพลาดในขั้นตอนปฏิบัติที่ดิฉันก็พร้อมจะได้รับคำชี้แนะหรือแนะนำจากท่านที่รู้มากกว่า ไปพร้อมๆ กับการเรียนรู้ประสบการณ์ของคนอื่นทั้งในด้านบวกและด้านลบ

ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่คุณหมอได้ให้ความสำคัญกับดิฉันมากมาย   ดิฉันมัวแต่หลงปลื้มที่ตัวเองอยู่ในสายตาของคุณหมอจิตสาธารณะคนเก่งจนลืมขอบคุณเรื่องนี้   ถือโอกาสนี้ ขอขอบพระคุณคุณหมอจิตสาธารณะที่ได้ให้เกียรติดิฉันค่ะ

พร้อมกันนี้  ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้แวะมาอ่านและให้กำลังใจนะคะ