กว่า 2 ชม ที่เดินตัดหญ้าในสวนยาง เหงื่อท่วมตัว ...เดินกลับบ้าน เงยดูชมพู่ที่ห่อเอาไว้ สุกแดงหลายพวง
เอื้อมเด็ดกินสด ๆ หวานกรอบ
เกือบสิบลูกที่เด็ดไว้ บอกให้แม่น้องดวงใจ ผ่าให้ลูกกินด้วย
..
เข้าบ้าน
มองดูชุดตัดยางที่ดูเก่า เปรอะไปด้วยน้ำยางที่แห้งแล้ว....
...
ไม่รู้สึกรังเกียจที่ต้องหยิบขึ้นใส่ในค่ำคืนนี้...
แม้จะเก่า จะเปื้อน....แต่ชุดไม่ใช่สิ่งที่วัดค่าของคน
...
จำไว้....เปลือกนอก แค่สิ่งสมมุติ
เปลือกในใจซิสำคัญกว่า..
จำได้ดี กับ "เสื้อชุดขี้ยาง" ที่ใส่เก็บยางวันหยุดเสาร์อาทิตย์และปิดเทอม
ตอนนี้ไม่ได้เก็บยาง มีแต่เสื้อเปลื้อนยางกล้วยแทน :)
ขออภัยเขียนผิด "เปื้อน"