อนุทิน 122533

อุปสรรคคือบันไดฝึกใจ ให้เรียนรู้...

ปล่อยวาง...อย่างมีปัญญาอันประกอบด้วยหัวใจแห่งศรัทธา

• สายใยแห่งสติจากกิจกรรมเพื่อสุขภาพดี เดินหน้ามาอย่างต่อเนื่องแต่จู่ๆก็พบอุปสรรคสามขั้น

• อุปสรรคแรก...อคติว่าด้วย "ความกลัว" จู่ๆก็พา "สติตกหลุมอากาศ" จนถอยไปหนึ่งก้าว...ได้อย่างไร

• อุปสรรคสอง...แม่มีอาการผิดปกติอย่างมาก ไม่ยิ้ม ไม่พูดจา ไม่ทักทายใดๆ

• สายตาไร้ซึ่งเยื่อใยแห่งความรัก แขนขวาที่เคยกอดคอเวลาอุ้ม ก็สั่นเปลี้ย ไร้เรี่ยวแรง

• หวั่นใจยิ่งนัก อุ้มแม่จากแคร่สูงในห้อง เพื่ออาบน้ำในห้องน้ำได้ง่าย เพราะเข้าแขนได้เลย

• แต่อุ้มจากลานหน้าบ้านเข้าห้องนอนนั้น ต้องใช้ทั้งกำลังแขนและขา ต้องตั้งหลักใหม่สามรอบ

• อีกทั้งน้องสาวส่งข่าวว่าป่วย ต้องเข้าโรงพยาบาลกลางดึกด่วน กระเพาะปัสสาวะมีปัญหา ดีขึ้นแล้ว

• อุปสรรคสาม...จองรถตู้ให้เพื่อนรักเมื่อยี่สิบปีก่อนมาเยี่ยมที่บ้าน รถเกิดลืมไปรับเธอ...อ้าวว

• จองใหม่...ให้เดินทางเมื่อคืนพร้อมเพื่อนอีกคนที่จะมาเยี่ยมเช่นกัน ประสานหลายทางจนเพลีย

• เที่ยงคืน ข่าวว่า คนขับน็อค! ขับออกต่างจังหวัดไม่ไหว อั้ยย่ะ เพื่อนยา เยี่ยมหาทั้งที...

• เช้า..เพื่อนถามว่า "เหตุการณ์นี้ กำลังบอกอะไรเราหรือ...น้ำ" เสียงเพื่อนเรียกชื่อต้น ยังเพราะหูเสมอ

• "คงบอกว่า...แม้เรากำลังเดินไปทางเดียวกัน แต่ก็ยังมีเหตุให้สะดุด เตะเล็บเพื่อนหลุด!

...เพื่อพิสูจน์ความหนักแน่น มั่นคงว่า เราจะฟันฝ่า เพื่อมาพบเจอ โสเหล่กันได้หรือไม่" ฮ่า

... เสียงเราฮาพร้อมกัน พร้อมกับแบ็ตฯหมด หลุดพอดี

• สำหรับแม่...เสียงสวดมนต์ สติท่าน คงไม่พร้อมที่จะรับรู้ จึงนอนกอดแม่ จับมือแม่ไว้นิ่งๆ

...ส่งพลังใจให้แม่อย่างเดียว จนแม่หลับไป...เช้านี้ แม่ตื่นพร้อมรอยยิ้ม และทักทายปกติ

        อั้ยย่ะ ทำไมอาการ คนละขั้วกันถึงปานนี้หนอ?

   ขอบคุณทุกๆตัวตนบุคคล องค์ประกอบ และเหตุปัจจัยที่ให้โอกาสได้เรียนรู้ เพื่อเติบโต...ก้าวเล็กๆนี้