อนุทิน 122479

ศีลคือข้อวัตรปฏิบัติที่จะให้เราเป็นคนมีระเบียบมีวินัย เพื่อให้เป็นคนไม่มีความโลภความโกรธความหลง เป็นคนไม่เห็นแก่ตัว

คนเรามันต้องมีระเบียบมีวินัยจิตใจถึงมีศักยภาพ จิตใจถึงหนักแน่นเข้มแข็ง จิตใจ  ถึงมีพลัง ถ้าคนไม่มีศีล ไม่มีระเบียบไม่มีวินัยเค้าเรียกว่าเป็นนักปรัชญา ไม่ใช่นักประพฤติปฏิบัติ เป็นพวกความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด 

เราทำการทำงานอย่างนี้ พระพุทธเจ้าท่านก็ให้เราทำสมาธินี้ มีสมาธิในการทำงาน  มีความสุขมีความพอใจในการเสียสละความขี้เกียจขี้คร้านออกจากใจของเรา ต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจเสียสละเพื่องาน คนเราถ้าไม่ทำงานแล้วก็ไม่ได้เสียสละ ไม่ได้ละความเห็นแก่ตัว

ท่านเรียกว่าการทำงานคือการปฏิบัติธรรม คือการเสียสละ ละความโลภความโกรธความหลงนะ

คนเราทุก ๆ คนนี้มันไม่อยากทำงาน อยากทำงานก็อยากทำแต่งานที่ชอบ ๆ  อันไหนไม่ชอบมันก็ไม่อยากทำ ขึ้นชื่อว่างานทุกอย่างมันเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เราเสียสละทั้งนั้นนะ ชอบหรือไม่ชอบเราก็ต้องทำเพื่อให้สติสัมปชัญญะสมบูรณ์ในปัจจุบัน  เพราะปัจจุบันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ถ้าปัจจุบันเรามีความสุขมันก็เป็นปัจจุบันไปเรื่อย ๆ เพราะว่าพระอาทิตย์พระจันทร์มันกำหนดวันเวลาว่าเป็นกลางวันกลางคืน  เป็นอดีต เป็นอนาคต แต่ที่แท้จริงแล้วถ้าเราไม่ไปกำหนดเอาดวงอาทิตย์ดวงจันทร์มันก็เป็นปัจจุบันไปเรื่อย ๆ 

[อ.นุ]

ธรรมะคือหน้าที่...
การทำงานคือ การปฏิบัติธรรม...

สาธุครับ