อนุทิน 122086

ต้นแบบของฉันเอง1

ตื่นนอนรู้สึกตัวด้วยลมหายใจของตัวเอง

ยืดกาย และเฝ้ามองความเปลี่ยนแปลง

กายเปลี่ยนหากลมหายใจมิเคยเปลี่ยนไป

หายใจเข้าแล้วก็ออก

เมื่อกายเปลี่ยนเกิดความตึงของกล้ามเนื้อ

จงคลายกล้ามเนื้อนั้น ด้วยลมหายใจที่อ่อนโยน

ความสดชื่นกลับคืนมา....แม้บางวันยังมีความอืดอาดยืดยาดอยู่

ด้วยสังขารที่ชราภาพลงก็ปลงใจยอมรับแล้ว จิตกลับเบิกบาน

ด้วยเป้าหมายคือเพื่อนผู้ป่วยที่รอรับการตรวจจากแพทย์...ณ อายุรกรรม 2

ดีดตัวจากที่นอนแบบฉับไว กับเวลา 15 นาที ทุกอย่างต้องเรียบร้อย

15ชีวิตเพื่อนยากพากันส่งเสียงรับเมื่อว่ิงขึ้นบันไดแบบตึงตัง

พอเจอหน้ากันก็กลับหมอบลงนอนนิ่งคงร้องในใจ"เช๊อะ! ที่แท้ก็แม่ต้อยนี่เอง"555