ตำแหน่งทางวิชาการ อาจเป็นเหมือนดาบสองคม คมหนึ่งคือเกียรติทางสังคม ซึ่งทางสังคมถือว่าเป็นเรื่องที่ดี คนในวงการเดียวกันต่างยกย่องว่าดีว่าเก่ง แต่อีกคมหนึ่งที่ดูจะอันตรายสำหรับการพัฒนาจิตวิญญาณคือ การเพิ่มอัตตาให้กับตัวเอง ยิ่งคนให้เกียรติมาก ยิ่งคิดว่าตัวสุดยอดกว่าใครอื่น และจะคิดว่าเหนือกว่าคนอื่นที่ยังไม่มี ทั้งที่ตำแหน่งดังกล่าวเป็นเพียงสิ่งสมมติทางสังคม แต่เรากลับมองว่ามันคือความจริงแท้ของตัวเรา นี่กระมังคือความหลงตามสภาพที่ไม่รู้จริง (โมหะ)
21/02/2556
09.00-11.00 น.
หมายเหตุ ความคิดนี้เกิดขึ้นเมื่อสังเกตรองศาสตราจารย์ท่านหนึ่ง ขณะเดินทางไปเป็นกรรมการคัดลายมือนักเรียนชั้น ป.1-ม.6 ที่โรงเรียนในเขตเทศบาลตัวเมืองปทุมธานี
ไม่มีความเห็น