อนุทิน 120744

หลังจากปิดทองพระพุทธรูปเรียบร้อยแล้วก็แวะเข้าห้องน้ำซึ่งสะอาดมากๆ ก่อนจะพากันเดินขึ้นเขาที่สูงที่สุดในอุทยานแห่งนี้ เราพากันไต่ขึ้นไป ทั้งๆที่อยู่ระหว่างก่อสร้างทางจึงต้องระวังมาก ลมพัดเย็นผ่านไปจนรู้สึกวูบวาบและเซนิดๆ จึงลงแต่เป็นการลงเพื่อที่จะเดินต่อไปยังเป้าหมายคือแดนผ้าแดง ซึ่งเป็นระยะทางถึง 600 เมตร เดินสบายเพราะไปตามบันไดดินที่คล้ายน้ำกัดเซาะ และฝีมือคนทำให้เดินสบาย ชมป่าไปเรื่อยๆได้พบเห็นว่านสมุนไพรเยอะมาก ล้วยอุดมสมบรูณ์ สังเกตดินชุ่มชื้น ระหว่างทางเราเจอหมอกหนาลอยฟุ้งไปทั่วดอย แต่ตัวเราไม่เปียกอาจเป็นเพราะใบไม้หนาทึบช่วยรับไอน้ำแทน ไปจนถึงเป้าหมาย แล้วเดินทางกลับออกมา ได้เวลาพักกลางวัน ก็เข้าไปกราบหลวงพ่อ แล้วเดินทางต่อไปยังลานรถ รวมระยะเวลาที่เดินขึ้นเขาลงเขา 2 กิโลเมตร แต่ใช้เวลาทั้งหมดบนเขานี้ถึง 8 ชั่วโมง เดินทางเข้าไปทานกลางวันที่ตลาดเมืองจันทร์เวลาบ่ายโมง 

เด็กๆอดทนกันมาก แต่ทุกคนก็ทานได้น้อยเกินไป คงหมดแรง ช่วงเวลาที่เดินขึ้นๆลงๆเลาะไปตามก้อนหินใหญ่ และท่ามกลางไม้ใหญ่นั้น และเดินป่าไปยังแดนผ้าแดง ฉันมีอาการบาดเจ็บบริเวณด้านข้างของหัวเข่า ก็ได้กำหนดจิตรับรู้และเฝ้าดูการเจ็บเช่นนี้ตลอดทาง หลานชายช่วยจับและส่งมือให้บ้างเมื่อเห็นเดินช้าลง เพื่อประคองไม่ให้เกิดการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น เมื่อกลับลงมาเรียบร้อยอาการค่อยทุเลาลง แต่การเดินยังรู้สึกขัดๆ นานๆปวดสักครั้ง

เมื่อขึ้นรถฉันจึงหยิบไม้มาทำกัวซาให้ตัวเอง จนอาการนั้นหายไป นึกหวั่นใจเหมือนกันว่าวันนี้จะไม่สามารถเล่นฮูลาฮุปได้ แต่เมื่อถึงเวลาก็ไม่มีอาการปวดใดๆเกิดขึ้นมาอีกเลย