อนุทิน 119579

กลับถึงบ้านเจองานที่ต้องวางแผนใช้สมองครั้งใหญ่ 

บอกตรงๆว่า ใจไม่ชอบเลยๆๆๆ

แต่ความสุขของคนไม่เหมือนกัน

ซึ่งท้ายที่สุดมนุษย์เงินเดือนต่างตกอยู่ในวงล้อที่กำหนดความกว้่าง 

จำนวนซี่ล้อ และความเร็วจำกัดของระบบ

คิดเช่นนี้แล้วมาใช้สติ เหตุผล และปรับความคิด

และจัดระบบของตนเองให้เหมาะสมกับกรอบที่ต้องเข้าไปอยู่

ให้ได้อยู่อย่างมีความสุข และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน

มีความสุขแล้วก็แบ่งปัน และไม่ต้องรอให้สุขเต็ม 100 เปอร์เซ็นต์ ก่อน

มีน้อยก็แบ่งปันน้อย มีมากก็แบ่งปันมาก เพราะหากรอให้เต็มร้อย อาจจะหลงไปเลย

เมื่อหลงเข้ามาแล้วทีนี้จะมืดมัว และเคยชินกับความหลงได้

ด้วยกิเลส ตัณหา ราคะในมนุษย์นั้นมันพร้อมที่จะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา

การละคือไม่ให้มันเกิด ไม่เดินเข้าไป จะได้ไม่ต้องละ หรือกำลังเดินอยู่ หากมีสติระลึกรู้สึกตัว

เฝ้าดูลมหายใจของตนเองแล้ว ก็ยังไม่ต้องเจ็บปวดเท้า เพราะทุกย่างก้าวนั้นครองสติอยู่

แต่นั่นแหละมันก็ได้ชื่อว่าอยู่ท่ามกลางอันตราย กลวิธีง่ายๆคือคิดถึงคนอื่นให้มากกว่าประโยชน์ตนเอง

มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้แหละ มันจึงอยู่ที่หัวใจนั้นได้ละมามากพอที่จะดับลาภ ยศ สรรเสริญลงไปได้มากน้อยเพียงไร

เมื่อพิจารณาธรรมะของการครองเรือน บทบาทของสมาชิกครอบครัวที่ดีคจะยังประโยชน์สุขให้กับครอบครัว

ดังนั้นข้อแม้ต่างๆจึงลดลงเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด