อนุทิน 117010
kitiya55
เขียนเมื่อตอนที่ 17
กลับถึงท่าชลธารบ้านดอนเดด ไม่มีเหตุสงสัยให้ไต่ถาม
ต่างทยอยลงเรือเหมือนเมื่อยาม เราข้ามน้ำข้ามท่าตอนขามา
ขอให้บ้านดอนเดดเขตชนบท รวมทั้งรถห้าแถวหรือแถวห้า
อีกข้าวกล้าพลิ้วใบในทุ่งนา อยู่คอยคนแปลกหน้าที่มาเยือน
ถึงฉันชอบทุ่งนาที่ปรากฏ แต่โปรแกรมที่กำหนดไม่มีเลื่อน
ขืนอ้อยอิ่งนั่งแช่จะแชเชือน ฉันและเพื่อนยากอยู่ต่อจำขอลา
ขากลับเรือแล่นสวนทวนน้ำไหล คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งโหยหา
ก็คนที่ผูกพันด้วยกันมา กิติยาคนงามแม่ทรามเชย
ปล่อยใจตามชลาลัยไปตลอด เมื่อเรือจอดเทียบท่าอ้าอกเอ๋ย
ตื่นภวังค์ขยี้ตาไม่น่าเลย คนที่เอ่ยโหยหานั่งหน้าบาน
ถึงท่าเรือเพียงดีไม่รีรอ ต่างเดินปร๋อเข้าหาร้านอาหาร
มีเนื้อปลาเป็นหลักตักใส่จาน ของพื้นบ้านอยู่ในหม้อรอพวกเรา
ครั้นอิ่มหนำสำราญไขลานต่อ ไม่มีใครหน้างอหรือหงอยเหงา
เพราะอิ่มใจท้องกางไม่บางเบา ถ้าหน้าเฉาไม่รับแขกก็แปลกดี
เนื่องจากค่อนข้างสายบ่ายมากแล้ว รถพาแน่วไม่แวะเวียนเปลี่ยนวิถี
ผ่านเขตขัณฑ์มรรคาพนาลี ก็ถึงที่ถึงสถานต้องการไป
ความเห็น (1)
สวยงามจริงๆนะคะ .... บ้าน...แม่น้ำ ...