อนุทิน 116126

ขอบคุณเส้นทางใหม่

เมื่อวานทำกิจกรรมตระหนักรู้ในตัวตน กายเคลื่อนให้รู้สึกตัว

ฐานกายทำเยอะๆ ทำมากๆทำทุกกริยาอริยบทของตนเองมีสติรู้สึกตัว

ใจมันซนก็ปล่อยไปก่อนดึงตึงนักก็จะไม่ต่างกับแมวเหมียว

รู้สึกตัวไม่ใช่รับรู้ตามที่ตาไปจับสัมผัส รู้สึกตัวจะไม่หลง ระลึกได้

ระลึกรู้ด้วยตัวเองได้ อากัปกริยาตนเองเคลื่อน ภายนอก ไม่ใช่ปฏิกริยาโต้ตอบสิ่งที่มาปะทะ

อะไรมาปะทะกายก็รู้สึกตัว แต่ไม่ใช่คิดนะ รู้เฉยๆที่มา แล้วรู้สึกตัวเองที่มือมันเคลื่อน กายมันลุก

ใจแว๊บไปเหมือนกัน แล้วกลับมานะอยู่กับการระลึกรู้ รู้สึกตัวนี่แหละ

นี่เป็นครั้งที่สองนะที่มาหากันแบบนี้ รู้สึกเมื่อปะทะ รู้สึกตัวที่เคลื่อนมือตามจังหวะ ใจบอกออกไปว่า

จะทำบุญให้นะ มาร่วมบุญกันก่อน รู้ว่าพอใจ แต่ร่างนั้นยังสะอื้น ปล่อยวางเถอะนะ วางเสียก็เบา

เคยเป็นแต่ไม่ใช่แบบนี้เคยปิติ แบกไม่อยู่มันล้น ตอนเจอน้องกระปุ๋มนะขนลุกรู้เหมือนเจอใครที่จากนาน

รู้สึกตัวเจอแล้ว เจอจริงๆ สิ่งที่แบกมานานค่อยๆเบาลง เออแปลก แต่รายนี้นี่เจอความเศร้า

มาสะอื้นไห้ มองเห็นดวงตาเขา อ้อนวอน  ได้นะ 

เมื่อวานตัดสินใจว่าอังคารนี้พระมาบิณฑบาตรทำให้ตั้งใจทำบุญสังฆทานให้

คุยกับเพื่อนจิตอาสา แล้วบอกน้องจุ๊ว่าจะทำนะ ต้องบอกเพราะเคยบอกเขาไว้ก่อนย้ายห้องว่าตรงนี้ต้องทำให้

ไม่ต้องทวงนะ รู้ มันติดใจที่ลูบหน้าปะจมูกอึดอัดใจเวลาคิดมันไม่ทันใจ เข้าใจนะ อยากทำ

โลกมนุษย์นี่มันหนามาก กิเลสมันร้อน เราดับใครไม่ได้ ดับตัวเอง ไม่ทันใจพอจะเคืองขัดใจก็รีบดับ

วันนี้น้องมาบอกว่าเอาพรุ่งนี้เลย ก็ได้ วันไหนก็ได้พร้อม เจอใครก็เลยบอกนะ

ไม่ถูกใจเรื่องอาหารก็ห่วงสุขภาพพระท่าน แต่เมื่อญาติโยมจะเอาข้าวมันไก่ก็ไม่เป็นไร

แรกก็ทุกข์ นี่เรารู้ยังห้ามเขาไม่ได้เลย เขาก็คิดว่าอยากทำบุญหมูเห็ดเป็ดไก่เอาไว้ชาติหน้าอิ่มหนำสำราญใจ

แต่ใจเราคิดเอาแบบธรรมชาติ ๆเพื่อสุขภาพ เอ้าความเห็นไม่ลงรอยก็ไม่เป็นไร ถวายอะไรก็ได้

ขอแถมอาหารแก้เลี่ยน ข้าวมันไก่หน่อย เออจะไปยากอะไร ก็เด็กๆแม่ให้กินข้าวมันแพนงไก่

มันเลี่ยนมากเลย แต่แม่ก็ตำส้มตำมะละกอห่ามๆให้ด้วยบอกว่าแก้เลี่ยน นึกได้ก็ไม่ขัดใจ

เราก็แก้เลี่ยน มีจิตอาสาอยากร่วมด้วยก็จะทำต้มยำมาร่วมถวาย นี่นึกนะ จะทำบุญยังจะทุกข์หรือไร

ไม่ได้ๆต้องแปลงให้เป็นความพอดีๆ แก้ไขได้ ห่วงว่าจะไปเพิ่มโรคหรือกระตุ้นให้โรคในกายท่าน

ก็มีข้าวธรรมดาใส่ปินโตไปซินะ ส้มตำหรือสลัดผักก็ช่วยได้ ผลไม้รสไม่หวานก็หลายอย่างคิดได้แล้วก็สบายใจ 

จะได้ทำสมดังตั้งใจ และจะได้รีบส่งบุญไปให้ทั้งสองรายที่มาบอก  

นี่ก็ต้องขอบคุณที่ไม่ถึงกับทำให้ผู้ป่วยดิ้นชักอย่างที่เขาเล่ากัน

 แค่มาร้องไห้กระซิกๆให้เห็นเท่านั้น พุทธคุณ ภาวนาพุธโธ ก็เรียกสติทุกคนกลับมาได้ นะนี่ 

เรียกว่านะจังงันหันกลับมาระลึกรู้สึกตัวอีกครั้ง

ว่าไปแล้วนี่ก็สอบเหมือนกันนะ แต่ไม่ใช่พระอาจารย์สอบ ใครสอบใคร หรือว่าสอบตัวเอง อิอิ 

เรียกประเมินการปฏิบัติภาวนาของตนเองว่าการประเมินตนเองก็น่าจะได้ 

ว่าแต่แบบทดสอบแบบประเมินแบบนี้มีที่ไหนจะได้ไปกราบของความรู้ความเข้าใจเพื่อเจริญสติได้มากขึ้นๆ

พรุ่งนี้วันเสาร์ก็เลยสรุปว่าเช้าไปเตรียมอะไรให้เรียบร้อย มีคนร่วมประมาณ 25 พระสงฆ์อีก 5 รูป รีบมาฉันเพลแล้วยังต้องรีบกลับไปเป็นกรรมการสอบอีก  เอ้าเสาร์ก็เสาร์ ให้ท่านๆสบายกันเราก็สบายได้วันไหนๆก็หายใจเข้า หายใจออกเหมือนกัน  วันนี้ก็ไปตามนัดที่ห้องตรวจ 7 ดูมันเหงาๆจังเลย ผู้ป่วยร่วมกิจกรรมmeditation 10 คน เป็นไต 1 หัวใจ 1 ที่เหลือเป็นความดันกับเบาหวานคู่กัน พูดขำๆว่าเขาเป็นเพื่อนกันใครมาก่อนก็ได้ แต่กายนี้จะแย่เอานะ ผู้ป่วยเบาหวานกับความดันนี้เรื่องอาหารก็คล้อยๆกัน นี่เขาเป็นเบาหวาน เบาเค็ม เบาจืดกันเต็มบ้านเต็มเมืองไม่ยักจะมีเบาเปรี้ยวนะ แค่พูดร่างกายก็มีปฏิกริยาน้ำลายสอแล้ว อย่างนี้จะเรียกว่าอะไร ความเคยทำเคยกินเคยลิ้มรสไม่ว่าชาติไหนแต่ชาติที่ผ่านมาแม้ชาตินี้ที่ผ่านมามีประสบการณ์มาแล้วนี้เขาเรียกว่าอะไร นึกปั๊มหรือไปสะกิดเข้าปั๊ปก็มีปฏิกริยาตอบรับเลยอย่างนี้ หรือเหตุเมื่อวานก็เช่นกันพอเริ่มทำสมาธิก็มาเลย แต่เอ...เจ้าตัวจะรู้สึกตัวไหมหนอเสียแต่ว่าไม่มีเวลาสนทนากันเห็นแว๊บๆว่าเดินเข้ามาขอบคุณ แล้วจากไปเงียบ ...