อนุทิน 114132

"อาจารย์คะ หนูคงไม่ได้ลูกสาวหนูกลับคืนมาแล้ว..." เสียงคร่ำครวญผ่านโทรศัพท์ ทำให้ฉันกินข้าวเช้าแทบไม่ลง
ลูกสาววัย ๑๕ ปี "ติดทอม" หนีออกจากบ้านในยามวิกาล
เธอทิ้งบาดแผลแห่งความเจ็บปวดจนหัวใจแทบแตกสลายของคนที่รักเธอ
...หรือว่าใจของเธออาจเตลิดเกินกว่าจะกู่กลับเสียแล้ว
...บางทีเธอต้องเผชิญโลกแห่งความจริงที่เธอเลือกเดินด้วยตัวเธอเองเพื่อเธอจะได้รู้จักความรักที่แท้จริง...
บางทีเธออาจเข้าใจความรักของแม่เมื่อวันที่เธอได้เป็นแม่คน...
"ฉันได้แต่เสียดายหน้าต่างบานแรก"

ไม่มีความเห็น