อนุทิน 113742

เป็นครังแรกกับการใคร่ครวญที่รู้สึกกับคำว่า"มันอะไรกัน"

เป็นครั้งแรกที่หัวใจเศร้าหมองไปพร้อมกับการก้าวไปสู่ความจริงที่หลายคนพูดว่าคือความสำเร็จ และมีบางคนพูดว่า"คนอะไรอดทนได้มากจริงๆ" ฉันฟังแล้วก็สงสัยเหมือนกันว่านอกจากเสียงที่เปล่งออกมานั้นยังมีอะไรมากไปกว่านั้นไหม แต่เมื่อได้ใคร่ครวญเงียบๆคนเดียวก็ถามตัวเองว่ารู้สึกอย่างไรจงบอกมา ก็ไม่มีคำตอบใดๆ ฉันรู้สึกว่าแค่กิจกรรมหนึ่งที่ฉันสามารถทำได้โดยไม่ต้องลงทุนนอกจากปลดปล่อยและรับทุกข์เท่านั้นเอง มันเป็นเพียงความคิดคือทุกข์ใจ ปลดปล่อยทุกข์ใจใจที่อยากทำใสสิ่งที่ตนเองสามารถช่วยเพื่อนมนุษย์ได้เท่าที่สามารถ และทุกข์ที่รับมาก็ไม่ยั่งยืนอะไร เมื่อหาหนทางได้ก็หมดไป

หากจะคิดว่าทำอย่างไรปัญหาหรือทุกข์ที่รับมานั้นจะหมดสิ้น ก็คิดว่าเป็นความคิดที่ไร้ความคิด เพราะไม่ไม่เกิดแบบนี้ก็เกิดอีกแบบหนึ่ง หากไม่อยากทุกข์แบบนี้ก็ไม่ต้องรับทุกข์ ไม่ต้องรับทุกข์คือไม่ต้องคิดเอาเข้ามาปฏิบัติเพียงคนเดียว ก็ถามตัวเองว่าได้ไหม ก็ได้คำตอบว่าดูจะไร้ประโยชน์ที่เขาให้ความสามารถติดกายใจมาทำไมไม่ให้เกิดประโยชน์

เอาถ้างั้นก็เข้าใจนะว่าทุกข์ก็คือทุกข์ เพียงรับแล้วก็หาทางช่วย ส่วนไอ้การช่วยก็ช่วยตามกำลังความสามารถของเราอย่าให้ใครเขารู้สึกว่าเขาต้องมาทำงานเพิ่ม เราทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ตอนนี้ก็ได้คนคิดเหมือนกันมามากแล้ว ต่างคนต่างพร้อมดูแลตนเอง มีเวลาก็มารวมพลังช่วยคนที่ช่วยตัวเองไม่ได้

สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคือคำว่าติดกรอบ ติดหลักการทฤษฏีที่เรียนรู้กันมาและไม่อาจยืดหยุ่นกันได้ก็ไม่เป็นไร ใครไม่ยืดเราก็ยืดสำคัญแค่การยืดอย่าไปสร้างปัญหา แต่สามารถแก้ได้ ความรู้สึกคัดค้าน และไม่เห็นด้วยเพราะยังยึดมั่นว่าฉันถูก ตั้องยังงี้ ยังงั้นจะดี นี่ก็อัตตาติดความคิดตัวเองเหมือนกัน ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองก็อย่างนี้เอง

เขาติดกรอบติดระบบ เราเองก็ติดความอิสระความกว้างไร้ขีดจำกัด นี่ก็ติดเหมือนกัน ยังยึดอัตตาความคิดของตัวเอง..เออหนอ 

มีด่านตรวจสอบหลายด่านที่สร้างกันขึ้นมาและดูเหมือนว่าผลประโยชน์ทางโลกจะเป็นด่านที่อันตรายสำหรับการสร้างกรรมดี

ในขณะที่ผู้คนทั้งผู้ป่วย ญาติ และผู้มีจิตใจดีงามต่างเดินเข้ามาสู่แนวคิดการเผชิญและแก้ปัญหาสุขภาพด้วยตนเอง ด้วยความหวังว่าพวกเขาจะทำได้

จะมีสักกี่คนที่รับรู้ว่า กว่าถนนสายนี้จะสามารถก้าวเดินได้อย่างวันนี้มีอะไรขำๆเกิดขึ้นมากมาย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่พ้นไปจากความคิดของบุคคลที่มีเหตุผลเป็นของตนเอง ความคิดของมนุษย์มีทั้งที่เหมือนกัน ไม่เหมือนกัน และมีทั้งที่มีสัดส่วนความเหมือนกับไม่เหมือนที่ต่างระดับกัน

บ้าที่สุดที่คนๆหนึ่งต้องใช้ทั้งสติปัญญา ความรู้ที่แปลกใหม่ เพื่อเป็นส่วนผสมของการสร้างถนนสายนี้ขึ้นมา กองกำลังสนับสนุนมีขั้นตอนการทำงานที่ซับซ้อน และที่สำคัญต้องระวังความรู้สึกของแต่ละกองกำลังสนับสนุน

ไม่ง่ายแต่ไม่ยากเกินไป..ขอเพียงลมหายใจนั้นยังมั่นคง

ไม่ง่ายที่จะเรียนรู้ว่าส่วนผสมของการเทลาดพื้น

และไม่ยากเลย..ที่จะจะลงมือทำถนนสายนี้แม้เพียงลำพังจนกว่าจะเจอผู้มีหัวใจเดียวกัน

จึงขึ้นอยู่กับความมุ่งมั่น เวลา และ ความพร้อมของหัวใจที่จะก้าวต่อไป