ค่านิยมปฐมฐานของความชอบ – ไม่ชอบ ถูกใจ – ไม่ถูกใจ บดบังทำให้กระบวนการตรรกะเหตุและผลทางความคิดด้อยค่าลง การตัดสินใจหลักถูกผลักภาระไปให้รสนิยมที่สมประโยชน์ส่วนตน แล้วจับเอาเหตุผล (เทียม) มาเป็นตัวประกัน ในการตีตราประทับรองเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือ
“หากปล่อยให้ค่านิยมทางความชอบ – ไม่ชอบ ถูกใจ – ไม่ถูกใจ ครอบงำนำทางอยู่เหนือเหตุผลทางกระบวนการความคิด ก็เท่ากับผลักชีวิตให้ไปเสพติดใน อวิชชา”
ไม่มีความเห็น