@@@ช่วงหลังๆมานี่ ขี้เกียจเขียนบันทึกจังเลย ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใด ทั้งที่บางครั้งมีข้อมูลที่.....โน่นก็น่าเขียน นี่ก็น่าเขียน......สุดท้ายก็......แป่วววววววนั่งมองเฉยๆ ใครมียาดียาขยันช่วยบอกเล่าเก้าสิบกันด้วยนะ ขอบคุณเป็นอย่างสูงเลย@@@
คงขาดกำลังใจนะคะ ....แวะมาเติมให้หน่อย แม้น้อยนิดก็ตามทีช่วยได้ไหมเอ่ย
เขียน เขียน คงมีสักคนแหละที่อ่านบันทึกเรา อิอิ ก็เราอ่านเองไงค่ะ เขียนเอาไว้ ไว้อ่านเอง ปลื้มใจเหมือนกันนะคะ แบบว่า อีกหลายปีๆกลับมาอ่านเรื่องของเรา
ให้คิดถึงเมื่อก่อนที่เขียนใส่สมุดบันทึกไงพี่ เขียนได้ทุกวัน แล้วแอบไว้ใต้หมอน หนุนนอนกลัวใครมาเปิดอ่าน ...
แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปเขียน เขียน แล้วใครไม่อ่าน ไม่มีดอกไม้ เรารู้สึก เหงา เหงา ฮา....
พี่เป็นแบบหนูไหมเอ่ย ^___^
คราวนี้มันขี้เกียจจริงๆจ้า.....รู้ว่ายังไงๆอย่างน้อยก็มีน้องหนูรีนี่แหละ
ที่คอยให้กำลังใจตลอด คนอ่านก็เข้ามาอ่านนะคะแต่ไม่มีความคิดเห็น...อิอิ
สมัยเด็กๆเขียนบันทึกส่งอาจารย์โดยอาจารย์บอกว่า...ฟามลับๆ....
เด็กๆก็เขียนกันใหญ่ หารู้ไม่ว่า....เสียรู้....hahahaha
เป็นด้วยค่ะ แต่เขียนไม่ไหวเพราะเหนื่อย...เลยล้า...อ่านอย่างเดียวเลย...ทั้งๆที่มีเรื่องอยากลงมือเขียนเยอะแยะเลย
ชื่นชมงานเขียนของพี่ครูนะคะ เป็นกำลังใจในการเขียนบันทึกค่ะ
น้องโอ๋
ไม่ได้เหนื่อยเมื่อยล้าอะไรหรอกค่ะแต่ขี้เกียจจริงๆ.....
ได้แต่อ่านหนังสืออย่างเดียวค่ะ
น้องอุ้ม
ยินดีหลายที่มาให้กำลังใจกัน แม้น้อยแต่ก็ตลอดไปเนาะ
คิดถึงเสมอจ้ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
จะพยายามไม่ขี้เกียจนะคะ....