อนุทิน 112174

วันนี้ได้มีโอกาสกล่อมเพลงให้ลูกนอน และสาธิตการให้นมลูก รวมทั้งกานจัดละครสั้นจุ๊ดจู๊ แต่ได้ใจผู้เข้าร่วมงาน โดยนำเพลงนหกาเหว่ามาขับร้องตามด้วยเพลงเขมรไทรโยค 3ชั้น วงปี่พาทย์ที่มาร่วมงานพอได้ยินเสียงร้องเพลงเขมรไทรโยคก็จดๆจ้องๆจะรับช่วงบรรเลง เมื่อร้องบรรยายคตวามตามไท้....เสด็จยาตร.. จึงหันไปพยักหน้าให้วงรับ แต่ตรงนี้ขำมากเลย เพราะวงเขารับแบบเขมรไทรโยคแปลง เราจึงได้แต่ยิ้มรับ และรอจนเขาบรรเลงดนตรีจนถึงเนื้อร้องเสียงนกยูงทอง...จึงขับร้องขึ้นมา และไม่หันไปให้ทางดนตรีรับอีกเลย555 โดยเริ่มต้นขับร้องเพลงใหม่ ผู้ร่วมงาสนจ้องเขม็งเลย เพราะฉันมั่นใจว่าฉันร้องได้ไพเราะและถ่ายทอดความรูสึกได้ดี หลายท่านเริ่มหาว อิอิ เสียงเด็กน้อยเริ่มเงียบลง ฉันยังทำได้ดีทีเดียว ร้องจบหันไปส่งสายตาชื่นชมนักดนตรีไทย อิอิ คุณแน่มากค่ะ พร้อมขอเสียงปรบมือเป็นกำลังใจให้นักดนตรี มีผู้สูงอายุท่านหนึ่งในวงบลอกฉันว่า ผมเคยได้ยินเพลงเอื้อนแบบนี้ แต่มันหายไปนานแล้ว เราเลยลืมๆไม่ได้ซ้อมนักดนตรีรุ่นใหม่ไม่คุ้นหูก็จะเล่นแบบเพลงไทรโยคชั้นเดียว สนุกมากวันนี้ มีอะไรๆน่ารัก และจดจำไว้แล้วว่าจะเริ่มทำอะไรเพื่องานรวมพลคนให้ลูกกินนมแม่อีก ซึ่งผู้รับผิดชอบคุณญาดา ได้มานัดหมายจองคิวถึงปีหน้า เออ..นี่เราก็ทำให้เขาเพลินได้เหมือนกันนะ ช่วงระทึกใจแม่ๆก็สนุกเพราะเขาจัดให้เด็กที่เริ่มคลานได้เข้าแข่งขันคลาน ตรงจุดนี้มองเห็นวิธีการดำเนินกิจกรรมที่คิดว่าน่าจะได้เพิ่มเติมบางอย่าง เช่นการปล่อยตัวเด็ก และการจากลูกน้อยมาตั้งรับ ตรงนี้มองว่าแม่น่าจะค่อยๆวางจนกว่าลูกน้อยจะวางใจไม่ประหม่าตกใจจนร้องไห้ และควรค่อยๆถอยนำลูกซึ่งจะดีกว่าในด้านของความรู้สึกและสายใยรัก ไม่ควรวางลูกน้อยตรงจุดพแข่งขันแล้ววิ่งไปตั้งท่ารอที่จุดFinish สังเกตว่าลูกน้อยหลายคนผวา ไปที่เกมสวมถุงเท้าแข่งกัน กับเกมแข่งนุ่งกางเกงขาสั้น ซึ่ง 2 เกมนี้ฉันเป็นผู้นำเสนอ ความคิด แต่ไม่ได้ดำเนินการเอง จึงมีข้อที่ควรปรับเล็กน้อย อีกทั้งคนที่มารับเกมไปยังสับสนเรื่องconceptของการแข่ง มุมมองที่เกิดขึ้นจากการนำเด็กน้อยมาแข่งขันอย่างน่าเอ็นดูนี้มันก็เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนทางจิตใจของเด็ก รวมทั้งความไม่เข้าใจของแม่เองที่มุ่งเอาชนะมากไป นับว่าล่อแหลมกับความรู้สึก