อนุทิน 111937
Sila Phu-Chaya
เขียนเมื่อ- เดินทางลงใต้้อีกครั้งด้วยความตั้งใจที่จะไปช่วยเหลือชาวบ้านทำเอกสารและให้คำปรึกษาด้านกฎหมาย
- กำลังนึกอยู่ว่าหากต่อไปงานรัดตัว ไม่อาจหาเวลามาช่วยเหลือพี่แกนนำได้ง่ายเหมือนที่ผ่านมา และวันหนึ่งได้ข่าวคราวว่าชาวบ้านพ่ายแพ้อำนาจทุน จะรู้สึกเสียใจมากขนาดไหนที่ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาแห่งการต่อสู้ที่สำคัญที่สุด
- พี่แกนนำไม่เคยเอ่ยปากขอให้ใครมาช่วยต่อสู้ให้โดยง่าย นักต่อสู้ที่แท้จริงหยิ่งในศักดิ์ศรี จะต้องต่อสู้ด้วยตนเองจนถึงที่สุดจึงขอร้องใครและเฉพาะที่จำเป็นเท่านั้น
- ทราบจากการโทรศัพท์คุยกันว่าพี่ต้องทำธุระหลายอย่าง ฝากกระเป๋าตังค์ให้คนสนิทถือให้ ปรากฎว่าลืมไว้ในรถตู้ที่รับส่งชาวบ้านมายื่นคัดค้านที่กระทรวง กลับไปถามคนขับรถตู้ปรากฎว่าไม่เห็น พี่แกนนำเสียใจมาก ยืมเงินเขาเพื่อเดินทางมาทำประโยชน์เพื่อชุมชนแต่กลับหมดตัวกลับบ้าน
- เราบอกพี่ว่าเดือนนี้พี่ไม่อดข้าวแน่นอน เพราะหนูขนข้าวสารหอมมะลิสุรินทร์ไปฝากพี่หนึ่งกระสอบ พอเลี้ยงพี่ ครอบครัวและบริวารที่มาร่วมเป็นโล่ห์กระสุนปกป้องพี่
- ทำงานเพื่อคนที่เขาเดือดร้อนลำบากมากกว่าเรา ทำให้เห็นว่าเรื่องของเราเล็กนิดเดียว อย่าไปคิดเอาว่าเรื่องเราใหญ่กว่าใคร อยู่ที่ิเข้าใจชีวิตและโลกอย่างไร
- ๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๐
ความเห็น (1)
อาจารย์นพลักษณ์ ๙ กำลังไปค้นหา "พื้นที่แห่งความสุข" อยู่นี่เอง
ขอให้ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ;)...