อนุทิน 111324

กิจกรรมผ่อนพัก ตระหนักรู้สำหรับผู้ป่วยที่มารอรับการเจาะเลือด เป็นไปตามที่ได้ตั้งใจไว้ เช้าวันนี้ทำได้ 2 ชุด ๆละ 10 คน ชุดที่ 1 ทุกคนแฮปปี้ และเอ๋ยปากว่าเขารู้สึกสบายขึ้นมาก ความกังวลหายไป ผู้ป่วยรายหนึ่งบอกว่ากำลังคิดว่าตัวเองมีกรรมหนัก แต่เมื่อได้ทำกิจกรรมจนจบและได้ร่วมแผ่เมตตาจิตให้เจ้ากรรมนายเวรแล้ว เธอรู้สึกว่าโล่งไปเลย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทุกคน เดินตามออกไปส่งเงียบๆ เสียงผู้ป่วยรายหนึ่งตอบคำถามเมื่อเพื่อนทักว่าเข้าไปทำอะไรในห้องนั้น เธอตอบว่าสบายเข้าไปซิ จึงมีเสียงคนขยับเบียดเข้ามา จึงพูดดังๆว่าเรารับได้ครั้งละ ไม่เกิน 10คนนะคะ น้องอาสาสมัครได้เข้ามาช่วยจัดคิวตามบัตรเรียก ใครเรียกก่อนก็นั่งใกล้ประตูห้อง น้องนุ๊ยช่วยบอกให้ผู้ป่วยปิดเครื่องโทรศัพท์ เป็นเวลา 20 นาที ระหว่างที่กำลังทำกิจกรรมตอนท้ายนี้ มีเสียงโทรศัพท์ของผู้ป่วยหญิงรายหนึ่งที่เข้าห้องเราช้าหลังจากเราได้ให้คำแนะนำการเสียงโทรศัพท์ทำให้กิจกรรมชะวักเล็กน้อย และรีบปรับกิจกรรมด้วยการให้ทุกคนยื่นแขนออกมาพร้อมทั้งส่งใจไปรวมกันที่ใจกลางวงล้อมแขน และตามด้วยกิจกรรมแผ่เมตตา ทุกคนกล่าวขอบคุณ แล้วขอบคุณอีก แต่พบชายคนหนึ่งกอดอกเดินออกมาจึงถามแลฃะทราบว่าเขารู้สึกหนาวมาก จึงไปดูแอร์ ก็ 25 องศา เราจึงได้คิดว่าผู้ป่วยรายนี้อยู่ระหว่างการกินoi วึ่งไม่ทราบว่าจะเป็นตัวไหน แต่ได้ให้คำแนะนำไปแล้วว่าทุกครั้งที่รพ.หรือออกจากบ้านควรเตียมเสื้อแขนยาวไว้ใส่คลุ่มเมื่อร่างกายรู้สึกกระทบกับสภาพอากาศขณะนั้น เขายิ้มแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ เดินออกไปดูหน้าห้องเจาะเลือด พบว่าผู้ป่วยกลุ่มอื่นๆยังแออัด ทำไฃให้สงสัยว่าทำไม...เขาไม่จัดหมู่คนมาเจาะตามความต้องการ น่าจะนำวิธีการแบบธนาคารมาใช้ ในการดกดคิว บางทีอาจช่วยให้งานหนักกลายเป็นเบาแม้เพียงเบาใจก็ยังดีนะ