อนุทิน 110878
dejavu monmon
เขียนเมื่อ- ผมสอนหนังสือครั้งแรกเมื่ออายุ ๑๕ ปี แต่แปลก...กับหัวข้อ "การศึกษาไทยในปี 2020" เป็นสิ่งที่ผมมองไม่ออกและเขียนไม่ได้เลย(ทั้งที่อยากจะมีส่วนร่วมแสดงความเห็นด้วยซ้ำ) นั้นเพราะเหตุว่า ผมไม่ได้ติดตามความก้าวหน้าของโลกเลย ข้อคิดสำหรับผมคือ อย่าเอาแต่สอนหนังสืออย่างเดียว ดูโลกบ้าง
- วันหนึ่งนำพานักศึกษาเอกสังคมศึกษาไปดูความก้าวหน้าของมหาวิทยาลัยใหญ่ๆ หนึ่งในนั้นคือมหิดล ศาลายา หากเทียบก็น่าจะได้กับการที่มหิดลคือเมืองหลวง แต่มรภ.คือบ้านนอก ผมหัวเราะในใจเมื่อนักศึกษาแสดงความรู้สึกออกหน้าออกตาตื่นตาตื่นใจกับการได้เห็นห้องสมุดของมหิดล(เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง)(หมายเหตุ ผมก็บ้านนอกครับ) พวกเราถูกปรามจากเจ้าหน้าที่ เพราะเราไม่เงียบกริบ ถ่ายรูปด้วย(ห้องสมุดกลายเป็นที่ท่องเที่ยวไปแล้ว) ผมรู้ว่าเราขาดทักษะบางอย่าง
- วันเดียวกัน นำพานักศึกษาไปวัดพระปฐมเจดีย์ เขาเห็นพระเณรเรียนหนังสือภายในบริเวณพระปฐมเจดีย์(ทางเดินรอบพระปฐมเจดีย์) ซึ่งไม่มีอุปกรณ์ใดๆเลยนอกจาก นักเรียน(พระเณร) ครู(พระ) ช็อก และกระดานดำเก่าๆ นักศึกษาถามว่า พระเณรจะเรียนกันรู้เรื่องหรือ?(เพราะไม่เห็นมีเครื่องฉายข้ามศีรษะ แผ่นใส DVD ฯลฯ)
ความเห็น (2)
ภาพบนจอแผ่นใส ภาพวีดีโอ ทั้งหมดมีอยู่ในจิตใจของพระ เณร แต่ละรูปแล้วครับ
สมัยพระพุทธเจ้าเทศน์ ยามค่ำทั้งพระและฆราวาสฟังเป็นพันๆ คน ท่านไม่ต้องใช้สื่อใดๆ เลย ไม่ต้องใช้เครื่องขยายเสียงด้วย แต่คนฟังที่มีสมาธิ ก็เข้าใจลึกซึ้ง เห็นแจ่มชัดในจิตของแต่ละคน ตามพื่นฐานแต่ละคน จนบรรลุธรรม เป็น พระอริยบุคคลขั้นต่างๆ ตั้งแต่ โสดาบัน ขึ้นไปจนถึง พระอรหันต์ ก็แยะ
ตอนผมไปเรียนอภิธรรมที่วัดมหาธาตุ หรือ วัดสามพระยา ในกรุงเทพฯ เสาร์ อาทิตย์ ท่านก็ใช้แค่ กระดานดำ และ ชอร์ก กับหนังสือคนละเล่ม
- สวัสดีครับ ขอคารวะด้วยครับกับ "นักเรียนอภิธรรม" ซึ่งผมมองว่า คงยากน่าดู ที่ต้องใช้ใจเรียน
- น่าแปลกใจนะครับ ครูอาจารย์เดี๋ยวนี้หากไม่มีสื่อจะพูดไม่ออก เราฝากข้อมูลไว้กับสิ่งอื่น ดังนั้น เราคงต้องใช้สิ่งอื่นตลอดไป
- เป็นความจำเป็นของการต้องใช้สิ่งอื่น เพราะข้อมูลเยอะเหลืิอเกิน
- ผมคิดว่า การศึกษาแบบเดิมๆ มันก็มีอะไรดีๆเยอะนะครับ เพียงแต่หากไม่พัฒนาก็คงไม่ทันโลก แต่เมื่อมองดูโลก ทำให้ผมมองไม่ออก
- ทุกวันนี้ เห็นฝนตกยังนึกเสียใจครับ "ทำไมเราจึงไม่ดื่มน้ำฝนกันอีก" ขอบคุณครับ