อนุทิน 110849

"ใครใหญ่ใครอยู่". เป็นเรื่ิองราวของนกเขาชวาที่มาอาศัยทำรังอยู่ใต้ชายคาบ้านของข้าพเจ้า (มาอยู่เอง)มาอยู่จะครบปีแล้ว มาทำรังแล้ววางไข่ ฟักไข่จนลูกโตไปประมาณ2รุ่น. นานวันรังที่สร้างไว้เกิดพังไม่มั่นคง. ข้าพเจ้าเลยไปหาตะกร้ามาผูกทำรังให้มันตอนแรกมันก็ลังเลว่าจะเข้าไปอยู่ดีหรือไม่. แต่จากการที่คุยกันบ่อย. มันคงชินกับเสียงของข้่าพเจ้ามันก็เข้าไปนอนจนฟักไข่ออกลูกไปประมาณ 3-4รุ่น. ข้าพเจ้าจะเห็นมันทุกวัน. ทุกเช้ามันจะออกไปหาอาหารกลับมาป้อนลูกๆของมัน แต่ลูกๆของมันพอโตขึ้นก็จากไป. อยู่มาวันหนึ่งมีนกพิราบตัวใหญ่ 2 ตัวเข้ามาแย่งรังของมัน. ข้าพเจ้าเฝ้าสังเกตว่ามันก็พยายามจะทวงรังของมันคืน. มันเพียรกลับยังรังของมันก็ถูกเจ้านกพิราบจิก. แต่มันก็พยายามส่งเสียงขันอยู่ใกล้ๆบริเวณบ้านเหมือนจะส่งสัญญานบอกนกพิราบว่า"ของกูๆ". อันข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ก็สุดสงสารเจ้านกเขาเป็นที่สุด. เคยรู้สึกโกรธเจ้านกพิราบถึงขั้นไล่มันไปแต่มันก็ไม่ยอมไปจนทุกวันนี้มันก็ยังอยู่  สุดท้ายข้าพเจ้าก็เลยปลงตกว่ามันเป็นเรื่องของสัตว์.  มนุษย์ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว เพราะนึกๆดูลำพังเรื่องของมนุษย์ในสังคมทุกวันนี้มีอะไรซับซ้อนแย่งชิงความเป็นใหญ่กันมากกว่าสัตว์ยิ่งนัก. เราอยู่บนโลกเดียวกันสังคมเดียวกันควรรักและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกันสังคมจะได้น่าอยู่มากขึ้น ไม่อยากเห็น"ของกู. พวกกู". เกิดขึ้นอย่างทุกวันนี้อยากให้เปลี่ยนเป็นคำว่า"ของเรา. พวกเรา". สังคมจะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลยคะ่