อนุทิน 109779

การที่กลุ่มงานจิตอาสามีข้อจำกัด และความแตกต่างแนวความคิด นั้น เราจะนำกลวิธีการจัดการความรู้และสร้างชุมชนนักปฏิบัติตัวจริงขึ้นมา ไม่ใช่สร้างกันที่กระดาษ การสร้างงานที่กระดาษควรได้รับการปลดปล่อย ด้วยการเปิดใจ เปลี่ยนความคิดใหม่ งานวันที่ 11 กค.นี้ จึงน่รานำขึ้นเสนอเพื่อให้ฝ่ายจนท.ได้สดชื่น และเห็นทางออกที่ดีไม่มืดมนแปดทิศ และยึดติดกับความคิดเดิม จิตอาสาที่ทำงานอยู่ก็จะได้พัฒนางานให้มันมีระบบที่ชัดเจน และมที่สำคัญคือแนวทางการทำงานที่เป็นหนึ่ง...ไม่รู้ว่าหนทางนี้จะเป็นอย่างไร แต่เพื่อพิจารณาแล้ว หัวปลายังมีความสำคัญและที่สำคัญกว่านั้นคือตัวปลา ที่จะต้องประมวลการทำงาน และกลั่นกรองความรู้ ในขั้นนี้คงต้องอาศัยเพื่อนบ้านที่ดีมาช่วยกันนำทางชี้แนะไปก่อน จนกว่าจะสามารถช่วยตัวเองได้ เมื่อเราจัดการตัวปลา และเชื่อว่าเมื่อเราทุกคนได้มีประสบการณ์ที่จะมาแลกเปลี่ยน มีเวทีการจัดการที่ดีเมื่อนั้นทุกคนจะอยากแบ่งปันด้วยจิตวิญญาณ spirit.. ตัวนี้สำคัญเราฝึกระลึกรู้ลมหายใจ ทำความเข้าใจ แต่เราเหมือนไม่อาจจับไว้ได้ แต่บางครั้งที่จิตเรานิ่งกับงานกับความคิดspiritก็มาเยือนเรา เรารับรู้ได้แม้เพียงแว๊บเดียว เรามั่นใจว่าเรามีspiritที่เกิดขึ้นหลังจากเรารับรู้MIND ของตัวเอง และมีบางอย่างทำให้เราหลุดสะดุดลงที่will หากความรู้สึกตัวก็อาจพาเรากลับไปที่Mind ของเราอีกครั้งหนึ่ง และบางครั้งเราพบว่าemotionจะเป็นประโยชน์กับสังคมคนทำงาน แต่เราก็ยังปรารถนาให้คนร่วมงานมีMindมากกว่า และเราก็คาดหวังไปถึงspirit มันไกลเกินไปแม้เราเองก็ไม่อาจเอื้อมถึงได้เสมอไป....หลายคนเข้าร่วมวงการกับเราโดยมีflesh นำทาง เราพบว่าจิตเราแอบตกลง และการให้เวลาที่จะคิดให้โอกาสเขาเราต้องใช้เวลา ปรับอารมณ์โดยใช้เหตุผล และเปิดประตูของเราให้กว้าง มากขึ้นเราจึงเห็นและเข้าใจ เราไม่อาจปรับแก้willของคนในทีมได้ทุกคน แต่เรายังเชื่อมั่นในเจตจำนงอันบริสุทธิ์ที่เกิดขึ้นในขณะปฏิบัติกับผู้ป่วย ชีวิตหลังความตามจะเป็นเช่นไร ย่อมเป็นเรื่องปัจจุบันที่จะส่งผลไปยังชีวิตหลังความตาย มีเรื่องราวอีกมากมายที่เราอยากเรียนรู้ แต่ปัจจุบันที่มักส่งผลให้เราต้องหยุดอยู่กับที่ แต่เมื่อเราปล่อยให้ความคิดมีอิสระอยู่กับสิ่งๆหนึ่งที่หนีไม่พ้นลมหายใจ เราจึงรู้ว่ามีบางอย่างที่ให้ความรู้สึกสบายๆ เบาๆ โล่งๆล้อมเราไว้ หากเราไม่อยากยึดติดเพราะการยึดติดคือกิเลส ..ชีวิต..นีห้องทำงานของฉันมันกลายเป็นเวทีแลกเปลี่ยนกันเองแล้วหรือ หรือนี่คือความตระหนัก แต่ยังขาดระเบียบ ขาดการจัดการระบบความคิดและขาดการควบคุม