อนุทิน 109435

..เมื่อไม่เข้าใจกัน..ไม่ว่า..จะเพราะเหตุใด.."หันหน้า..เข้าหากัน..และ..พูดคุย.."...เป็น ความบังเอิญ..เมื่อวานนี้..แวะเข้าไปกินกาแฟ.."บ้านหญิง"..หลายๆชั่วคน..ข้างบ้านที่อยู่ปัจจุบัน..มีป้ายเขียนไว้ให้รู้..ว่ามีการพูดคุยกัน..ใครก็ได้..ที่จะเข้าร่วมสนทนาด้วย..(อยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไรกัน..เลยไปนั่งอยู่ด้วย)..สิ่งที่ประทับใจ...(ในเยอรมัน..ที่น่าเรียนรู้..คือ..พูดเพื่อ..ก่อ..)..ไม่ใช่พูดแล้วเลี้ยวลงรูหรือกับคำนิยามที่อ่านแล้วต้องหัวเราะ(ในใจ)..ที่ว่า..เตะ ตัดขา เจาะยาง..(อิอิ..คนไทย..บางประเภทอาจจะมีมากไม่รู้ได้..)...การสนทนานั้น..ไม่มีทีท่าว่า..จะ..ขบ..กัน..."ทั้งๆที่เป็นปัญหา..ใหญ่..ลึกๆคือ..ภาษา พูด..วัฒนธรรม..ผิดสี..ผิดกลิ่น..อภัยทาน..แบ่งปันจัดแบ่งและเรื่อง..เหยีอดหยาม.ชาติผิวพันธุ์."..นึกถึงคำพูด..คุณ..ชัยวัฒน์ที่เอ่ยไว้ในวันสังสรรค์ไทยเยอรมันร้อยห้าสิบปีว่า...ที่เรียนรู้จากคนเยอรมัน..คือการพูดคุยถกเถียง.ให้หน้าดำหน้าแดง..อย่างไร..เลิกเถียง..ก็..กอดคอ..กินเบียร์..กันได้....