อนุทิน 105513

การเอารัดเอาเปรียบ การค้ากำไรเกินควร ยังพบได้ทั่วไปในสังคมไทย โดยเฉพาะสินค้าที่ไม่ได้ติดราคา และเป็นสินค้าที่ผู้บริโภคเดาราคาได้ยาก เช่น ยารักษาโรค

เหตุเกิดเมื่อสัปดาห์ก่อนที่ร้านขายยาในตลาดระยอง เผอิญยาลดความดันโลหิตตัวหนึ่งที่รับประทานอยู่ประจำหมดลง ปกติจะซื้อที่กทม. เดินไปในตลาด เข้าร้านขายยาแห่งหนึ่งซึ่งผู้ขายเป็นคนจีน ไปถึงฉันก็ขอเศษกระดาษเล็กมาแผ่นหนึ่งพร้อมปากกาลูกลื่นแล้วบรรจงเขียนชื่อยาลงไปแทนคำพูด Caraten 6.25mg. สักครู่ผู้ขายพบยาเป้าหมาย ส่งให้ดู พร้อมพูดว่า "๑๒๐" ปกติฉันซื้ออยู่ที่ราคาระหว่าง ๖๕ ถึง ๗๐ บาท "ลดหน่อย ได้ไหม" "ไม่ได้ ไม่ได้บอกผ่าน"

ถึงคราวจำเป็น ก็ต้องซื้อ ในราคาสูงเกือบสองเท่าของราคาปกติ ถ้าเป็นโรงพยาบาลเอกชน ราคานี้จะไม่บ่นเลย เพราะเขาต้องสร้างอาคารสถานที่ มีค่าบริหารจัดการ จิปาถะ ...ที่นี่เปล่า นี่ถ้าเป็นตาสีตาสา ทำงกๆเงิ่นๆเข้าไปซื้อ อาจถูกขูดรีดมากกว่านี้ค่อนข้างแน่...ต้องบ่นกันหน่อย แม้จะรู้ว่าไม่มีใครหรอกที่จะช่วยแก้ปัญหานี้ได้