อนุทิน 102966

วันก่อนคุยกับผู้ป่วย เธอไม่ตอบ คงได้แต่พยักหน้าและส่ายหน้ามาหลายวันแล้ว ประเมินอาการทางจิตไม่ได้แต่ก็เห็นยิ้มคนเดียวบ่อยๆ ก่อนจะเดินออกจากเตียงเธอเหมือนเช่นทุกวัน ถามคำถามหนึ่งไปว่า“อยากกลับบ้านหรือยัง” เธอรีบพูดออกมา บอกเล่าความรู้สึก พูดถึงทัศนคติต่อการรับประทานยา การเจ็บป่วย การถูกบังคับมารักษา การไปใช้ชีวิตหลังกลับบ้าน คงเป็นสิ่งที่เธออยากเล่าอยู่พอดี คำถามวันนี้คงจะตรงใจ ...เรื่องกลับบ้าน เป็นอีกวันที่ได้เรียนรู้
และเป็นอีกหนึ่งคำยืนยันว่าเธอจะไม่รับประทานยาต่อเพราะคิดว่าไม่ได้เจ็บป่วย คงต้องคุยกับทีมผู้รักษาเพื่อวางแผนการดูแลต่อไป

[ขจิต ฝอยทอง]

เอาใจช่วยครับสู้ๆครับ

[ถาวร]

สวัสดีค่ะอาจารย์ดร.ขจิต

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

การขาดยาเพราะคิดว่าไม่ป่วยเป็นเรื่องที่น่าห่วงค่ะ การพูดคุยเป็นการช่วยประเมินเรื่องcomplianceด้วย ดูว่าเขาจะเกาะติดยาให้เราได้แค่ไหนค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์

[ถาวร]

ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากคุณอักขณิชค่ะ