อนุทิน 10221

ก่อนตะวันคล้อยลับขอบฟ้า  ลูก ๆ เล่นน้ำอย่างสนุก  ผมมีเวลาได้อ่านเรื่องสั้นชื่อ "เพื่อนเก่าที่บ้านเกิด" ของคำหมาน  คนไท  เกิดความประทับใจเรื่องเรื่องราวการดำเนินเรื่องแบบง่าย ๆ  โดยตัวละครตัวหนึ่งร่ำเรียนจบ ดร.จากต่างประเทศ  คิดถึงเพื่อนสมัยเด็ก ๆ  ที่เรียนด้วยกันและเคยช่วยชีวิตตัวเองจากการจมน้ำ

เมื่อเกษียรณราชการก็ตามหาเพื่อคนนี้จนเจอ  พบว่าเขาใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย  (เรียไม่สูง)  ปลูกผักปลูกพืชกินเอง  และอนุรักษ์ต้นไม้พื้นบ้านอีสานไว้เยอะมาก

ดังนั้นเขาจึงชวนเพื่อนมาช่วยสอนการปลูกต้นไม้ให้เป็นป่าให้กับชาวบ้านในจังหวัดมุกดาหาร  โดยจะมีเงินค่าตอบแทนให้  แต่เพื่อนกลับพูดอย่างน่าฟังว่า

"เฮามีความฮู้น้อย  บ่กล้าไปสอนไผดอก  โตเฮียนหนังสือหลายจบดอกเตอร์จากเมืองนอก เป็นหยังบ่ไปสอนให้เผิ่น"