อนุทิน 101234

        คุยกับก๋ง:ช่วงเวลาเพียงสั้นๆที่มีโอกาสได้พูดคุยรับฟังเรื่องราวจากก๋ง หลังจากได้นำพาก๋งเดินชมสวนพร้อมกับเล่าความเป็นมาเป็นไปของชีวิตที่เลือกเป็นเกษตรกร รวมถึงทางที่จะก้าวเดินไปในอนาคต

      ได้ฟังก๋งเล่าถึงสมัยก๋งเด็กๆ บ้านของก๋งที่อยู่ชายเขา ฤดูแล้งใบไม้ไม่มีกองเกลื่อนเหมือนเช่นปัจจุบัน เพราะถูกกวาดนำไปต้มนึ่งทานแทนข้าว ส่วนใบไม้ที่มีสีเขียวอยู่บนต้นถูกตัดเกลี้ยงด้วยเช่นกัน

     แถมด้วยประโยคสุดท้ายก๋งบอกว่า อาตุ๋งอาน้อยมาถูกทางแล้ว(ตอบก๋ง:แต่มันจนนะคะก๋ง เงินทองไม่มี มีแต่หนี้ ก๋งบอกว่า:ได้มีอยู่ได้มีกินของที่ตัวเองปลูกคือยาวิเศษ ไม่ได้ซื้อนั่นแหละเงิน ต้นไม้ที่ปลูกไว้โตขึ้นเขาจะเลี้ยงเราเอง)

    ถือเป็นคำอวยพรและกำลังใจเล็กๆจากก๋งที่มอบให้ก่อนจากกันไกล(ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้พบเจอกันอีก)

    เรื่องราวบอกเล่าจากก๋งก็ให้นึกถึงภาวะปัจจุบัน ที่เราเป็นอยู่กับความสุขสบายที่ล้นเหลือ น้ำท่วมว่าหนักก็ยังเทียบไม่ได้กับความลำบากกับคนรุ่นก่อน

   น้ำมาปีนี้เรื่องดีๆที่หวังลึกๆในหัวใจกับภาพที่เห็นผ่านสื่อ กับประชาชนทุกภาคส่วนสาขาอาชีพที่ออกมาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน (ไม่นั่งรอให้ใครมาช่วย) ภาคประชาชนจะเข้มแข็ง หมู่บ้าน บวร (บ้าน-วัด-โรงเรียน)จะหวนกลับคืนมา...

หวังว่าและขอให้เป็นเช่นนั้นด้วยเถิดเพราะความสุขสงบจะกลับคืนสู่แผ่นดินไทยเสียที

         .........เงินทองเป็นมายา  ข้าวปลาเป็นของจริง.........