การสร้างเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูลในการทำวิจัยนั้น มีหลายแบบด้วยกัน อาจจะใช้แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม หรือ การสังเกตแบบมีส่วนร่วมก็ได้
จำเป็นหรือเปล่าที่เครื่องมือเหล่านั้นต้องมีจำนวนข้อคำถามเป็น 10 หรือ 20 หรือ 30 หรือลงท้ายด้วย 0
ไม่จำเป็นเลยค่ะ เป็นคำตอบสุดท้าย เพราะหากแบบสอบถามนั้นครอบคลุมกับเนื้อหาและวัตถุประสงค์ของการวิจัยแล้ว บางทีมีแค่ 7 ข้อ 9 ข้อ ก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องเพิ่มเติมจนครบ 10 ข้อ แล้วข้อคำถามที่ถามนั้นซ้ำไปซ้ำมาด้วยน่าเบื่อสำหรับผู้ตอบคำถาม
ในสมัยก่อน การเขียนเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล นิยมให้จำนวนข้อคำถามของแบบทดสอบต่างๆที่กล่าวมาแล้วลงท้ายด้วยศูนย์ เพราะง่ายต่อการจัดกระทำข้อมูล
แต่ในปัจจุบัน ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องมีจำนวนลงท้ายด้วย 0 เพราะมีเครื่องอำนวยความสะดวกในการจัดกระทำข้อมูลที่ช่วยเหลือผู้วิจัยมากมาย
เมื่อมีความเพียงพอแล้ว เป็นจำนวนข้อเลขคี่ ก็หยุดได้ ไม่ต้องเขียนต่อไป ขอแต่เพียงว่ามีเนื้อหาครอบคลุมก็แล้วกัน
เมื่อการออกข้อสอบซ้ำไปซ้ำมา เกินความจำเป็น จึงเป็นผลเสียแก่นักเรียนอย่างเห็นได้ชัดว่า
เมื่อครูออกข้อสอบครอบคลุมเนื้อหาแล้วจำนวน 7 ข้อ อยากจะให้จำนวนข้อสอบลงท้ายด้วย 0 จนเป็น 10 จึงออกข้อสอบซ้ำขึ้นมาอีก 3 ข้อ
ปรากฏว่า นักเรียนที่ทำข้อสอบได้ จึงเกิดความโชคดี เหมือนได้โบนัสเพิ่มอีก 3 ข้อ
ส่วนโชคร้าย นักเรียนที่ทำข้อสอบไม่ได้ จึงเหมือนถูกครูลงโทษไปเลย
นี่ล่ะค่ะ เรียกว่า ความไม่ยุติธรรมของการวัดผล
สวัสดีคะ...ครูอ้อย...
กะปุ๋มไม่เจอครูอ้อยหลายวันเลยนะคะ คิดถึง...
มาอีกครั้ง...ความรู้เพียบ...เก็บตักตวงในขุมความรู้ของตัวเองเรียบร้อยแล้วคะ
*^__^*
ขอบคุณนะคะ
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ Dr.Ka-Poom
คิดถึงเช่นกันค่ะ ดีใจด้วยนะคะได้ข้อมูลเพียบ
มาดีใจกับครูอ้อยด้วยสิคะ ที่ทำข้อสอบภาษาอังกฤษเกือบตกค่ะ(ดีกว่าเกือบได้ค่ะ) อิอิ พูดเล่น
พรุ่งนี้ถึงจะรู้ผลค่ะ แล้วพบกันในบล็อกนะคะ
See you in Blog !
เรียน คุณชายขอบ ผู้หยั่งรู้วิจัย
ครูอ้อยคิดแล้วว่า ท่านชายขอบต้องตอบงานนี้ค่ะ เพิ่งจะเรียนมาวันนี้ค่ะ คือ ท่านอาจารย์ท่านหมายถึง พวกเราตั้งจำนวนข้อคำถามเยิ่นเย้อจนเกินขนาด ท่านก็เลยเปรียบเทียบว่า
ถ้ามันครอบคุลแล้วก็น่าจะพอ ไม่น่าให้คนตอบแบบสอบถามเขาเบื่อ
และก็ นักเรียนได้รับโบนัส และโชคร้ายเท่านั้นล่ะค่ะ
ดีใจที่ทำให้ท่านรื้อฟื้น แสดงว่า พื้นของท่านแน่นปึกนะคะเรื่องวิจัย ต่อไปนี้ครูอ้อยต้องขอคารวะสัก3จอกนะคะ
Take Care
เข้ามาเห็นความเห็นของคุณชายขอบ...ขอ ลปรร. นิดนะคะ...จำข้อไม่มีตำราไหน...บอกไว้อย่างชัดเจนนะคะ..ว่าจำนวนจำนวนข้อคำถามต้องเท่าไร...หากแต่สิ่งที่ต้องการถามนั้น...ครอบคลุมตามกรอบที่ต้องการอยากจะถามากกว่า...ดังนั้นจึงไม่น่าจะเป็นประเด็น...หากแต่...ประเด็นที่ว่านั้น...คำถามที่มีครอบคลุมเพื่อให้ได้มาคำตอบนั้นแล้วหรือยัง...ตากหาก...
...
เบาๆ....สบาย...ๆ ลปรร.
ฝึกคิดไม่ฝึกจำ...
*^__^*
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
แก้ไขคำผิดคะ
เข้ามาเห็นความเห็นของคุณชายขอบ...ขอ ลปรร. นิดนะคะ...จำนวนข้อไม่มีตำราไหน...บอกไว้อย่างชัดเจนนะคะ..ว่าจำนวนจำนวนข้อคำถามต้องเท่าไร...หากแต่สิ่งที่ต้องการถามนั้น...ครอบคลุมตามกรอบที่ต้องการอยากจะถามมากกว่า...ดังนั้นจึงไม่น่าจะเป็นประเด็น...หากแต่...ประเด็นที่ว่านั้น...คำถามที่มีครอบคลุมเพื่อให้ได้มาคำตอบนั้นแล้วหรือยัง...ตากหาก...
...
เบาๆ....สบาย...ๆ ลปรร.
ฝึกคิดไม่ฝึกจำ...
*^__^*
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
Dr.Ka-Poom คะ ครูอ้อยวิ่งตามไปมากันทั้งคืนล่ะทีนี้ สำหรับข้อคำถามนั้น ครูอ้อยก็เห็นด้วยนะคะ เขียนทำไมตั้งแยะเยอะ อ่านซ้ำไปมา เป็นข้อความแบบลบบ้าง แบบบวกบ้าง แต่ความหมายก็เหมือนกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อาจารย์สิริพร ครับ
บางครั้งหากข้อคำถามนั้น ถามเพื่อวัดอะไรที่ซีเรียส หรือป้องกันการเดาตอบ แล้วเราต้องการ Re-check นะครับ ก็จำเป็นที่จะต้องถามซ้ำ ด้วย Wording ที่ต่างกันออกไป แต่นัยยะเดิม รวมถึงการให้มีข้อคำถามทั้งเชิง Positive และ Negative ปะปนกัน (แต่ก็ได้ประโยชน์อื่น ๆ อีกหลาย ๆ ประการด้วยครับ)
อืม...
สนุกๆๆ...คะคุณอ้อย...คุณชายขอบดูท่าท่านจะไม่ยอมเพราะท่านเชี่ยวชาญ...
....
อย่างนี้ครูอ้อยคงได้ประโยชน์เยอะทีเดียวเลยนะคะ...เพราะได้ guru มาช่วย...เย้!!!!
*^__^*
กะปุ๋ม
ค่ะ คุณชายขอบ
ขอบคุณมากค่ะ ได้ความรู้เยอะเลย จะจำคำที่คุณชายขอบได้บอกว่าเป็นการ Re-check ป้องกันการเดาคำตอบ แล้วถ้าผู้ตอบเดาขึ้นมาจริงๆ เราจะยึดคำตอบไหนล่ะคะ คงจะคำตอบ Re-check ใช่ไหมคะ
เออ...กะปุ๋มลืมถามคะว่า...อาจารย์ท่านใดมาสอนคะเก็บเกี่ยวตักตวงจากท่านมากๆนะคะ....เพราะจบมาคนมักคาดหวังจากเราเสมอ...สมัยกะปุ๋มน่ะท่าน ศ.ดร.สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์คะ....และสมัยเรียนที่จุฬา...ได้เรียนกะ Guru หลายท่านคะ เช่น ท่านอาจารย์ดิเรก...ท่านอาจารย์ศิริชัย..และอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนามได้ความรู้ไม่ผสมผสานบูรณาการเยี่ยมเลยคะ...หากมีอะไร...ที่กะปุ๋มพอช่วยได้บอกนะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
เออ...กะปุ๋มลืมถามคะว่า...อาจารย์ท่านใดมาสอนคะเก็บเกี่ยวตักตวงจากท่านมากๆนะคะ....เพราะจบมาคนมักคาดหวังจากเราเสมอ...สมัยกะปุ๋มน่ะท่าน ศ.ดร.สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์คะ....และสมัยเรียนที่จุฬา...ได้เรียนกะ Guru หลายท่านคะ เช่น ท่านอาจารย์ดิเรก...ท่านอาจารย์ศิริชัย กาญจนวะสี..ท่านอาจารย์ศิริเดช...และอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนามได้ความรู้มาผสมผสานบูรณาการเยี่ยมเลยคะ...หากมีอะไร...ที่กะปุ๋มพอช่วยได้บอกนะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
เมื่อเช้านี้ได้เรียนเรื่องนี้ และท่านอาจารย์ได้พูดเรื่องนี้ด้วย มีความสนใจอยู่แล้ว เพราะขี้เกียจตั้งคำถามให้ครบ 10 ข้อ ทั้งที่ 7 ข้อก็ครอบคลุมแล้ว ครานี้ล่ะ ...สบายครูอ้อยค่ะ
ขอบคุณ คุณชายขอบที่ให้ความรู้และเป็น guru ให้
ขอบคุณ Dr.Ka-Poom ค่ะ คืนนี้ไม่ต้องนอนนะคะ
น้าน!!!...ต้องอย่างนั้นเลยคะ...ครูอ้อย..
เราต้องช่วยตัวเอง...การเป็น Smart Ph.D. เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อค้นพบใหม่เราต้อง...สร้าง ศึกษา ค้นคว้า...องค์ความรู้ใหม่นั้นด้วยตนเอง...
...
กะปุ๋มเห็นนักศึกษาปริญญาเอก...บางคนต้องคอยพึ่งพิงให้คนอื่นทำให้...ก็ไม่รู้ว่าหากเขาจบไป...จะเป็นอย่างไรบ้าง...จะไปถ่ายทอด...หรือไปสร้างคนอื่นๆ ต่อไปได้อย่างไร...
น่าเศร้า...สำหรับว่าที่ ดร. ที่ว่านั้น...
สู้ๆๆ...ทำงานต่อนะคะ
กะปุ๋มก็กำลังทำ...เช่นกัน
*^__^*
กะปุ๋ม
Dr.Ka-Poom คะ ต้องอ่านมากๆ หากได้รู้มาก่อนจากผู้รู้ก็จะทำให้การอ่ารรวดเร็ว และสร้างองค์ความรู้ได้เร็วและถูกต้อง
ครูอ้อยอ่านเปะปะไปหมด และไม่รู้ว่าจะอ่านอะไรดี แต่อ่านน่าดูชมค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ คุณไมโต ครูอ้อยจะได้มีข้อมูลไปพูดในการเรียนสัปดาห์หน้า ได้จากคุณชายขอบ Dr.Ka-Poom และคุณไมโต
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สวัสดีค่ะ
อ้อ! หากมีเวลา กรุณาอ่านบทความเรื่องนี้ แล้วให้คะแนนได้ไหมคะ ที่นี่ค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สวัสดีค่ะ
