หัวใจมีสี่ห้อง เต้นตุ๊บตับไปตามเรื่อง เร็วบ้างช้าบ้างตามข้อมูลที่ฟีดเข้าไป

       สมองมีไว้เป็นศูนย์รวมบัญชาการ เก็บข้อมูลตามที่หน่วยขาวกรองหู ตา ลิ้น จมูก กาย ไปรับและส่งให้ตีความ

      สมองกับหัวใจ ชอบทำงานไปทางเดียวกัน ตีความว่าดี ใจก็เต้นจังหวะสโลว์ ตีความว่าแย่ ใจก็เต้นจังหวะชะชะช่า ระส่ำระสาย

    ศูนย์บัญชาการเลยถูกตีแผ่ข้อมูลและถูกโจมตีรู้ความลับ ข้อมูลรั่วได้ง่าย เพราะใจนี่เอง

      ความลับบางอย่างปล่อยให้รั่วบ้าง สดชื่นดี เช่นความลับว่ารักใคร ชอบใจใคร ปล่อยให้มีรูโหว่รั่วออกไปผ่านใจ ใจก็เป็นสุข

แต่ถ้ามัวไปกั้นไว้ ใจมันดิ้นรนจะขายความลับ อึดอัดขลุกขลัก เลยจะพาลเสียหายไปถึงหน่วยข่าวกรอง ต่อไปก็จะไม่กล้ารับข้อมูลมาส่งสมอง เผลอๆ ประท้วงหยุดงาน ฟังเพลงรักก็กลายเป็นเศร้า เห็นคนเขารักกันก็กลายเป็นอิจฉา เอาไปเอามาจะเหมือนที่ว่า ดอกรักบานในใจคนทั้งโลกแต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน

     พอปล่อยความลับแบบนี้บ่อยๆ หน่วยข่าวกรองก็จะรู้ว่า ศูนย์บัญชาการชอบข้อมูลแบบไหน ต่อไปก็จะเก็บหาข้อมูลดีๆ มาบรรณาการศูนย์ฯ อ่านเรื่องดีๆ ก็เป็นสุข เจอเรื่องร้ายๆ ก็แปลงข้อมูลให้เป็นสุข หน่วยข่าวกรองก็จะไม่ไปวุ่นวายอยากรู้อยากเห็นเรื่องติฉินนินทาของใครๆ แล้วเก็บมาให้เป็นขยะของศูนย์บัญชาการในสมอง สมองก็ไม่ต้องเปลืองเนื้อที่ในการใช้งาน

สมองโล่งๆ ข้อมูลไม่ตีกันยุ่งเหยิง จะคิดจะทำอะไรก็คงแตกฉานดี

    มีสมองไว้ทำสิ่งดีๆ มีใจไว้ปล่อยเรื่องดีๆ ของสมอง ฝึกหน่วยข่าวกรองให้เก็บข้อมูลเป็น วัฏจักรชีวิตก็ง่ายๆ สบายๆ ไม่เดือดร้อนตนเองไม่เดือนร้อนคนอื่น

     รำพึงรำพันปล่อยให้ใจขายความลับของสมองค่ะ