อนุทินล่าสุด


ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

พรุ่งนี้ เรา “สอบ”



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

การเขียนในโรงเรียน เราแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ 1. การเขียนเพื่อการเรียนรู้ (Writing-for-learning) และ 2. การเขียนเพื่อการเขียน (writing-for writing) โดยที่ประเภทแรก คือมุ่งหมายเพื่อให้นักเรียนเรียนรู้และฝึกการใช้ภาษา เช่น Write three sentences using going to ประเภทที่ 2 มุ่งหมายที่จะช่วยสร้างทักษะการเขียนให้แก่นักเรียน เช่น จะพัฒนาโครงสร้างที่เหมาะได้อย่างไร หรือจะจัดวางตัวบทได้อย่างไร เราเน้นการเขียนเพื่อการเรียนรู้ แต่คนใหญ่คนโตจะเน้นการเขียนเพื่อการเขียน แต่เราจะอยากหากพื้นฐานไม่แน่นแล้ว การเขียนระดับที่ 2 จะพัฒนาได้อย่างไร? (ว่ะ)



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ชายเกิดมาจากหญิง

ถูกเลี้ยงโดยผู้หญิง

ตกหลุมรักผู้หญิง

และแต่งงานกับผู้หญิง

ฉันตกใจเพราะทำไมผู้ชายถึงไม่เคารพผู้หญิงเลย!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

Indian soldier: Are you the Lord Buddha? ท่านเป็นพุทธเจ้าใช่หรือไม่?

Kundun: I believe I am a reflection, like the moon on water. When you see me, and I try to be a good man, you see yourself.

ฉันคิดว่าเป็นเพียงสิ่งที่สะท้อน เหมือนกับดวงจันทร์บนแผ่นน้ำ เมื่อเธอเห็นฉัน ฉันจะพยายามทำตนให้เป็นคนดี เธอจะเห็นตัวเธอเอง

Kundun



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

จะไม่มีเผด็จการใดๆ

ที่ร้ายแรงกว่า

เผด็จการที่แอบอิงกับกฎหมาย

ในนามของความยุติธรรมหรอก!

มองเตสกิเออร์



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

บ่อยครั้งที่เราไม่นับการเข้าร่วม, พฤติกรรม, แรงจูงใจ,

สภาพทางบ้าน, และปัจจัยสาเหตุอื่นๆ

นอกจากจะนับแต่คะแนนเชิงวิชาการแต่เพียงอย่างเดียว

ซึ่งจะไม่ได้ภาพรวมแห่งความเป็นจริงทั้งหมด!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

พูดภาษาใหม่ๆสักหนึ่งภาษาสิ

โลกเดิมๆจะกลายเป็นโลกใหม่ในทันที!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ครั้งหนึ่งบรู้ซ ลี เคยกล่าวว่า

แทนที่จะซื้อของให้ลูกๆของคุณ

ถึงสิ่งที่คุณยังไม่มี

แต่ควรจะสอนพวกเขาถึงสิ่งที่คุณไม่เคยสอนต่างหาก

นั่นคือ วัตถุย่อมมีวันสึกหรอ

แต่ความรู้สิยั่งยืน!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

เมื่อนักเรียนคนหนึ่งขว้างของไปถูกเด็กอีกคน

หรือตะโกนใส่หน้าครู

ฉันเริ่มต้นด้วยประโยคที่ว่า

“ฉันคิดว่ามันค่อนข้างการสูญเสียการควบคุมตนเอง

พวกเขามักพูดขึ้นว่า ใช่แล้ว มันเลวร้ายมากๆ

ต่อมา ฉันจะถามว่า “พวกเราสามารถทำงานด้วยกัน

โดยกันไม่ให้สิ่งของที่ผ่านมาแล้วเกิดขึ้นจะได้ไหม?”

คำตอบของเขาคือ “ได้สิ 100% ของการพูดทั้งหมด”



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

เมื่อเธอตัดสินใจที่จะเลือก

จงเตรียมตัวยอมรับผลที่ได้ที่เกิดจากการเลือกนั้น!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

โลกมิได้ถูกทำลายลง

ด้วยคนที่ทำเลวร้ายหรอก

แต่ถูกระเบิดเป็นจุณ

ด้วยผู้คนที่ดูคนอื่นๆทำเลวร้าย

โดยไม่ได้ทำอะไรต่างหาก!

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

เราไม่ได้เห็นพวกเขา

อย่างที่พวกเขาเป็น

แต่เราเห็นเขา

อย่างที่เราเป็นต่างหาก!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

อย่าสร้างชีวิต

จนลืมใช้ชีวิต!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

มันไม่ใช่การแข่งขัน

มันเป็นการท่องเที่ยว

มีความสุขในทุกขณะนั้นเถิด!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

แกไม่ได้เกิดมา

เพื่อจ่ายค่าไฟ ค่าประปา ค่าเช่าบ้าน ฯลฯ

แล้วก็ตายไปเท่านั้นนะเว้ย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ฉันเอง

หลังจากได้เตรียมสูตรทำอาหาร

ที่พบในอินเตอร์เน็ต



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

บ้านเมืองล่มแหลกแตกสลาย

ผู้คนใจหายมลายสิ้น

ไพร่ฟ้าหน้าหมองร้องใครยิน

ขุนนางดับดิ้นสิ้นคนดี

ควงกระบี่ชี้ฟ้าด่าสวรรค์

หากไม่เหนือชั้นฉันไม่มอง

ขุนศึกชิงเมืองเคืองเข่นฆ่า

เหล่าประชาหน้าเศร้าสุดสยอง

ผู้แพ้ล้มตายศพก่ายกอง

เลือดท่วมนองเนืองเมืองพารา

ต้องมีคนเก่งไร้เทียมทาน

พิชิตปวงพาลฉันฝากตัว

นั่งบนยอดภูดูเลิศล้ำ

ตระหง่านง้ำค่ำฟ้านั่งเหนือหัว

โดดเด่นเป็นใหญ่ไม่เมามัว

ฟ้าดินเกรงกลัวเก่งเกินใคร

ถ้ามียอดคนดังร้องกล่าว

ฉันขอเป็นบ่าวฝากกายใจ

หงส์เอย หงส์เอยบินเหินไกล

สักวันย่อมได้หงส์เคลียคลอ

จากเตียวเสี้ยนร่ายรำถึงตั๋งโต๊ะ

สามก๊กฉบับการ์ตูนของ เฉินเหว่ยตง และหลีเสี่ยวหลง

แปลไทยโดย สุขสันต์ วิเวกเมธากร



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

มันเกี่ยวกับความสมบงสมบูรณ์แบบหรอก

แต่มันเกี่ยวข้องกับความพยายามต่างหาก

และเมื่อเธอนำความพยายามไปกับสิ่งที่กระทำทุกเมื่อเชื่อวัน

การกลายร่างจะเกิดขึ้น

หรืออีกนัยหนึ่ง

มันเป็นการเปลี่ยนแปลงกำลังเกิดขึ้น

ไม่เกี่ยวกับรูปร่างไร้ที่ติหรอก



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

จงใช้เวลา

ในการเงียบ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ความแตกต่างระหว่างมนุษย์กับสัตว์นะเหรอ?

สัตว์ไม่เคยให้ตัวที่อ่อนแอที่สุด

ได้เป็นจ่าฝูงเลย!



ความเห็น (1)

มีข้อคิดนะคะอาจารย์…มนุษย์ในสมัยก่อนตอนเป็นนักเรียนเด็กเล็กจะถูกสอนว่ามนุษย์แตกต่างจากสัตว์ด้วยสติปัญญา…มา ณ บัดนี้ พี่เริ่มคิดว่า จริงหรือเปล่า?

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ขอบคุณต่อตัวเธอเอง

ถึงความสำเร็จ

ที่เธอได้รับ

สิ่งนี้ไม่ใช่จะได้มา

ได้โดยง่ายเลย!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ไม่มีเด็กเลวหรอก

จะมีก็แต่การเลือกที่ไม่ดี

จะมีก็แต่ขณะที่ไม่ดี

จะมีก็แต่วันที่ไม่ดี

จะมีก็แต่สถานการณ์ที่ไม่ดี

เท่านั้น

แต่ไม่มีเด็กคนไหนเป็นเลวอย่างแน่นอน

จบแค่นั้นนะ!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ความโกรธเป็นพฤติกรรมที่ทำให้เด็กหนักเกินกว่าจะรับไหว

จะมีการทำโทษในกรณีนี้

สิ่งที่เด็กๆต้องการคือความเมตตาและความปลอดภัย

สองมือแห่งความรักที่จะช่วยให้พวกเขาระงับอารมณ์ได้



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

นี่เป็นหนังสือ

ที่เราคิดไปเองว่า

ได้อ่านไปแล้ว

(แต่จริงๆแล้วไม่ได้อ่าน 555+)



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

ตามความหมายแล้ว

ห้องสมุดไม่ใช่ที่เก็บหนังสือโดยไม่คิดมูลค่าเท่านั้น

แต่ห้องสมุดเป็นพื้นที่ส่วนน้อยที่หลงเหลือในสังคม

ที่คุณพบว่าตนเองเข้าไปใช้

โดยที่ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องใช้เงินแม้แต่น้อย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท