วันนี้มาที่กรุงเทพฯต้องเก็บฉี่ 24 ชั่่วโมง พรุ่งนี้ไปพบหมอไตครับ

วันนี้ต้องขอโทษพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ และลูกศิษย์ทั้งหลาย พอดีเมื่อวานนี้ไปพบ ผ.อ. ท่านอนุญาตให้ลาต่อถึงสิ้นเดือน ม.ค. เจอกันต้นกุมภาพันธ์ตรับ

หลังจากวันที่ 7 ม.ค. นี้ หมอนัดอีกที่ 25 นี้ ดีใจจะได้กลับบ้านเสียที

ตอนนี้มีคนเอาหนังสือ postrtmodern for beginners และ introduction to post-structuralist มาให้ ผมคิดว่าน่าสนใจมาก รอผมตัดสินใจก่อนครับ

เดี๋ยวผมกำลังจะปรับปรุงเนื้อหาเกี่ยวกับทฤษฎีสัญญะใหม่ทั้งหมด แต่รอผมกลับจากผ่าตัดก่อนนะครับ

คงหยุดเขียนบล็อกไว้แค่นี้ก่อน ต้องรีบทำสื่อการสอนสำหรับเทอมใหม่ เพราะสอนวิชาใหม่ทั้งสองชั้น ใจจริงอยากเขียนเปรียบเทียบจุดประสงค์ทางการศึกษาฉบับปรับปรุงกับภาษาอังกฤษ และการเปรียบเทียบหลักสูครภาษาอังกฤษกับจุดประสงค์ทางการศึกษาฉบับปรับปรุง ไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม

ที่โรงเรียนผม ผู้บริหารไม่ค่อยอยากให้ครูให้ผลการเรียนเป็นศูนย์ แสดงว่าเขาแยกไม่ได้ระหว่างคุณภาพการสอนกับการให้เด็กได้ศูนย์ ถ้าเด็กได้ศูนย์ เขาน่าจะถามว่า ทำไมเด็กถึงได้เกรดเป็นศูนย์ เกิดจากวิธีสอน เกิดจากหลักสูตร เกิดจากสื่อ เกิดจากวิธีวัดผลประเมินผล หรือแม้แต่เกิดจากความสนใจของเด็กเอง ลองหาไปซิ ลองค้นไปสิ ท่านผู้บริหาร ท่านอาจพบคำตอบที่ดีกว่าครูไม่มีคุณภาพการสอน ท่านอาจนำผลการเรียนนี้เป็นฐานในการพัฒนาโรงเรียนของท่านได้

จะขอเก็บเธอไว้ในงานวรรณกรรม เนื้อนวลนี่หรือคือของเที่ยง ยิ้มหรือเยี่ยงสิ่งแท้มีแปรผัน ความสดใสหรือมิไหม้ในกลุ่มควัน ความน่ารักรึมีวันมิคลายไป ... ฤาเสน่ห์ยังคงไว้ไม่มีหมด ความรักอันสวยสดหรือมิไหม้ หมดลมแล้วฤาจะเหลือรอยอาลัย จะขอเก็นเธอไว้ในงานเขียน จะขอเก็บเธอไว้ในงานเขียน เขียน ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๔๐ ที่บ้านการเวก แด่น้อง...ที่น่ารักของฉัน ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านมาแล้ว้ถึง ๑๕ ปี แต่เมื่ออ่านบทกวีชุดนี้คราวใด ก็ยังเห็นความสดใสของเธอเสมอ แม้ว่าอีกไม่นานเราก็จากกันแล้วชั่วนิรันดร์ กลอนนี้เขียนขึ้นมาจากการตระหนักรู้และต้องการจะตอกย้ำว่า "ชีวีนี้สุดสั้น งานวรรณกรรมหรืองานศิลปะเท่านั้นยืนยง"

ปรมาณูละไม รัตติกาลเดือนเร้นยังเห็นหน้า ในอุ่นอวลเนียนฟ้าพบตาใส แย้มมาพร่างแจ่มกระจ่าง ณ กลางใจ ยิ้มให้ในน้ำค้างกลางกลีบดอกไม้ ... มาหาเจ้าในพรายฝันฉ่ำชุ่มชื่น อยากลืมตื่นเพราะชื่นหวานฝันหวามไหว พบสิ่งใดละไมละมุน, ฉันครุ่นใจ สบเธอในทุกวิญญา, ปรมาณู เขียน ๑๓ มกรอาคม ๒๕๓๙ ณ ม้าหินโบราณ แด่น้อง.....ที่น่ารักของฉัน

น้ำตาในหัวใจ ฉันทำใจหล่นร่วงที่ดวงหน้า อึกความฝันเหงาหงอยเฝ้าปอยผม เออหนอ... ดวงตาสาวประกายใสท้าสายลม ... มิรู้ชมชื่นอยู่ในผู้ใด บอกฉันสิว่านัยน์ตาเธอยังว่าง อาจฉุดฝันเหงาเคว้งคว้างให้หยุดไหว เดี๋ยวระเหยแล้วลิ่วร้างน้ำค้างดอกไม้ แต่น้ำตาในหัวใจ ไหลเนิ่นนาน ไหลเนิ่นนาน เขียนวันที่๒๖ ธนวอาคม ๒๕๓๘ ที่หอทับแก้ว ๑ แด่น้อง........ที่น่ารักของฉันดูเพิ่มเติม

หลังจากไปเข้าค่ายลูกเสือ ก็เตรียมตัวสอบแล้ว เด้กๆเตรียมตัวกันหรือยังครับ

ไม่มีใครปฏิเสธว่าการสอนหรือเรียนภาษาอังกฤษนั้น สิ่งที่จำเป็นต่อการศึกษาก็คือการสอนและเรียนคำศัพท์ ยิ่งรู้ศัพท์ภาษาอังกฤษมากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งเข้าใจภาษาอังกฤษมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นการสอนภาษาอังกฤษในสมัยก่อนจึงเน้นการท่องคำศัพท์และเรียนไวยากรณ์เท่านั้น แต่ปัญหาที่พบก็คือว่านักเรียนรู้การสร้างคำโดยการผสมคำมากน้อยขนาดไหน เจ้าของภาษาย่อมรู้ความหมายของคำเป็นอย่างดี และรู้ว่าคำใดผสมกับคำใดและมีความหมายอย่างไร

เมื่อมีการวิเคราะห์ภาษาโดยการใช้คอมพิวเตอร์ นักวิจัยพบว่าในแต่ละภาษานั้นจะมีการผสมอยู่ทุกภาษานักวิจัยเหล่านั้นเรียกการผสมคำโดยเจ้าของภาษาไว้หลายแบบเช่น lexical phrase, lexical item, multi-words chunks  และ chunk of language Michael Lewis ได้ท้าทายการสอนภาษาอังกฤษแบบเก่า ที่เน้นการเรียนไวยากรณ์และคำศัพท์อย่างเดียวไม่เพียงพอ เขาจึงได้เสนอว่าสมควรเรียนเรื่อง lexical ไปด้วย เพราะพื้นฐานของภาษานั้นคือ lexical ไม่ใช่ไวยากรณ์และภาษาอย่างเดียว
เขายังได้แบ่ง lexical ไว้ 5 ประเภท ดังนี้ 1.ศัพท์ที่คำคำเดียว เช่น book. table 2. ศัพท์ที่มีคำหลายคำ เช่น by the way, look forward 3. ศัพท์ที่มีตำใช้คู่กัน เช่น black and white, community service 4. ประโยคที่เป็นสำนวน เช่น I’’ get it. He’ll see. 5. ประโยคที่มีส่วนนำและส่วนตาม เช่น This is not as…..as you think. In this paper, I explore ……………

ไม่ทราบต้องการจะลงไฟล์ที่เป็น pdf ต้องลงยังไง หรือ นำรูปลงในบันทึกและลงวิดีโอในยูทูปต้องลงยังไง อยากรู้ครับ

วันนี้เป็นวันครู คิดถึง ครูพี่แมะ ครูปราณี Master รณกิตต์ ประทุมสุวรรณ อาจารย์วาสนา สุขใส อาจารย์กัญญา พูสมจิตต์ อาจารย์รัชฎาภรณ์ ชมงาม อาจารย์มาลัย มุขยพานิข อาจารย์สารภี ทองอุทัย อาจารย์ชชอบ-อาจารย์กฤษณา สถิรวุฒิวรางกูล อาจารย์ลินดา สุขรัตน์ ที่สุด ยังจำบุญคุณที่สอนไม่มีวันลืม

วันนี้ต้องสอบพรีโอเน็ท ตรวจข้อสอบเอง กระดาษคำตอบก็เล็กนิดเดียว ไอ้เราก็สายตาสั้น แล้วต้องบันทึกลงคอมฯอีก เด็กมีประมาณ 500 คน คะแนนเด็กอาจพลาดได้ แต่เราน่ะ ตายแน่ๆ (ทำไม่ สทศ. ถึงไม่เอาข้อสอบไปตรวจเอง (วะ!!!!!!))

ในความมีเหตุผลของเรา สุดท้ายจะมีความคิดบางอย่างพิสูจน์ไม่ได้อย่างน้อย 1 อย่างเสมอ

ครูผู้สอนอาจกำหนดให้น้ำหนักของงานแต่ละขิ้น แล้ว้ตรวจให้คะแนนงานแต่ละชิ้น แล้วนำคะแนนมารวมรวมกันได้ 2 วิธี แต่ในที่นี้จะเสนอ 1 วิธีคือ ให้คะแนนแต่ละขิ้นเป็นระดับ เข่น ก=4 ข= 3 ค= 2 ง= 1 จ=0 แล้วรวมคะแนนตามน้ำนหักงานแต่ละงาน แล้วเฉลี่ยด้วยน้ำหนักของงานทั้งหมด ต้วอย่างที่ 1 ในการสอนวิชาภาษาอังกฤษพื้นฐาน ด.ช. ต้น ทำงานทั้งหมด 3 น น้ำหนักงานเป็น 2,3,1 ด.ช.ต้นทำงานแต่ะชิ้นได้คะแนน ก=4,ค=2,ข=3 รวมน้ำนหักได้ 6 (2+3+1)ระด้บคะแนนคูณน้ำหนักที่ได้ 17 (24=8, 32=6. 1*3=3)แต้เฉลี่ยก็คือ 17/16 = 2.63 หรือ 3 คะแนน

เรารูสึกว่าปรัชญาสาย Poststructualist แนว deconstruction ใกล้เคียงกับหลักสุญญตาในพุทธศาสนานิกายเซน หรือสายท่านนาคารชุนมาก

เราจะน่าจะมีการทบทวนรูปแบบการเรียนรู้ไว้ใน G2K ดีกว่า

วันนี้เทศบาลนครศรีฯน้ำเริ่มลดแล้ว ดีใจจะได้เก็บบ้าน พรุ่งนี้จะได้ไปสอนเสียที เด็กๆรอครูหน่อยนะ ให้ครูทำหน้าที่ลูกที่ดีก่อน ไปทำหน้าที่พ่อแม่ที่ดีของเด็กๆครับ

ทำไมการสอนแบบ mastery จึงไม่ประสบผลสำเร็จในเมืองไทย เราว่าน่าจะเป็นเพราะนักเรียนมีเวลาที่เท่าเทียมกันในแต่ละชั่วโมง แต่มีเวลาที่ไม่เท่ากันในความสนใจบทเรียน (ขอแก้ไขหน่อยนะครับ) คือครูไทยไม่สามารถสอนแบบ mastery ได้ เพราะครูไทย มองข้ามลักษณะส่วนบุคคล หรือ Individual Difference ไปเสียสิ้น

ตั้งแต่คืนวันที่ 2 ม.ค. 55 น้ำได้เริ่มท่วมอำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช วันนี้วันที่ 4 แล้ว น้ำลดไปแค่ 1 นิ้วได้ เดือดร้อนกันทั่วแล้ว