อนุทินล่าสุด


ภูสุภา
เขียนเมื่อ

(๖๖) กุศลมูล ๓ (รากเหง้าของกุศล, ต้นตอของความดี — whole some roots; roots of good actions)

๑. อโลภะ (ความไม่โลภ, ธรรมที่เป็นปฏิปักษ์กับโลภะ, ความคิดเผื่อแผ่, จาคะ — non-greed; generosity)

๒. อโทสะ (ความไม่คิดประทุษร้าย, ธรรมที่เป็นปฏิปักษ์กับโทสะ, เมตตา — non-hatred; love)

๓. อโมหะ (ความไม่หลง, ธรรมที่เป็นปฏิปักษ์กับความหลง, ปัญญา — non-delusion; wisdom)


(๖๗) อกุศลมูล ๓ (รากเหง้าของอกุศล, ต้นตอของความชั่ว — unwholesome roots; roots of bad actions)

๑. โลภะ (ความอยากได้ — greed)

๒. โทสะ (ความคิดประทุษร้าย — hatred)

๓. โมหะ (ความหลง — delusion)

จากพจนานุกรมพุทธศาสน์



ความเห็น (2)

ขอบคุณมากครับ อยากทราบศัพท์อังกฤษทางด้านนี้อยู่พอดีเลยครับ ..

สาธุครับกับคำสอนได้ทบทวน บางครั้งเรารู้แต่ก็ทำผิดพลาดบ่อยๆ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

..ภยสูตร

ว่าด้วยอมาตาปุตติกภัย ๓ อย่าง...

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภัย ๓ นี้เป็นอมาตาปุตติกภัยแท้ อมาตาปุตติกภัย ๓ คืออะไร คือ ชราภัย พยาธิภัย มรณภัย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

คุยกับเพื่อนที่เป็นคนมองกว้างหากลุ่มลึก มีไฟแต่เย็น หมายถึงมีไฟในตน จุดประกายไฟคนอื่นให้ติดได้ ขณะเดียวกันเธอมีความสุขุมใจเย็นรอคอยผลลัพธ์ได้

พาให้เราคิดหัวข้องานใหม่ได้

..จดไว้ในเกือบค่ำของวันที่ตื้อ ๆ จนต้องเดินผ่อนคลายแล้วเจอเธอ..



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ดอกไม้ ใบไม้ กิ่งก้าน เปลือก ผิวที่แตกระแหงของลำต้น ไล่ไปกระทั่งส่วนหนึ่งของรากไม้ใหญ่ที่ชอนไชโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดิน
น้องหมา สายลม แสงแดดและต้นไม้เหล่านี้ล้วนดูสดชื่น ยิ้มแย้มทักทายเรากลับ

เสียงเพลงแว่วมาตามสายลม ผสมผสานเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเก้าอี้หรือชิงช้าที่เราใช้แรงจากการโยนตัวเบา ๆ ให้แกว่งไกว

แสงแดดสาดส่องกิ่งก้านต้นไม้ แล้วยังเลยสาดแสงชโลมใบไม้ให้เปล่งประกายระยิบระยับวิบวับราวแสงหักเหจากเพชรน้ำดี

ลมโชยเอื่อยและเย็นชื่นใจเนื่องจากมีฝนพรำทั้งคืน

One Fine Day



ความเห็น (1)

ร่มเย็นดีจัง ทำกิจกรรมคงสบาย..

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

..spa after exercise @ home: happiness is all around..



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

คนที่เย่อหยิ่งถือตัวเหมือนถังคว่ำ ใครจะเอาอะไรไปใส่เพิ่มให้ย่อมไม่ได้



ความเห็น (3)

ที่ทำงานผมมี ๑ คน ชัดเจนเปลี่ยนครับ เป็น HEAD เสียด้วย ;)…

ถ้าเป็นดั่งเช่นว่า ยากที่จะชี้แนะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ขอบคุณครับลูก คิดถึงลูกมาอ่านใหม่ได้ยิ้มชื่นใจ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ความสุขและความสำเร็จของการเรียนหรือการทำงาน ไม่ได้อยู่ที่การเรียนจบหรือทำงานจบ หากอยู่ที่ระหว่างทางที่เราค่อย ๆ ก้าวเดินไป อาจสอบตก เกิดเหตุขัดข้อง ล้มลุกคลุกคลานระหว่างนั้น เราต้องลุกขึ้นมาให้ได้ด้วยตนเอง และเก็บความผิดพลาดไว้เป็นบทเรียนและประสบการณ์ของชีวิต

การเรียนไม่มีวันจบคนเราเรียนรู้กันตลอดเวลา เรื่องที่เคยคุยกับลูก ที่นี่  และที่นี่ ด้วย



ความเห็น (2)

นี่คือท่านหนึ่งที่อยู่ใน แพลนเน็ต ของผม …. ขอบพระคุณอาจารย์หมอ มากนะครับ ที่เสียสละเวลาอันมีค่าในวิชาชีพ มาทำอะไรแบบนี้ได้….ยากเหลือเกิน

ขอบคุณค่ะน้องแสง

เรื่องการเรียนและการทำงานพี่โชคดีที่พบประสบการณ์หลากหลายมาก จากสูงสุด ปานกลางและเกือบเอาตัวไม่รอดชีวิตพลิกผันก็ว่าได้ เมื่อมีลูกและลูกศิษย์จึงอยากให้เขาได้ฟังความคิดสรุปจากคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อน เผื่อเขาเอาบางแง่มุมไปประยุกต์ใช้กับตนได้น่ะค่ะ

อยากมีเวลาเขียนบันทึกประสบการณ์เช่น การเรียนตกจนพี่ชายตัดเงินเดือน, ชื่อหายไม่มีสังกัดเมื่อเรียนจบ, ป่วยจนโดนพักงาน, เรียนดนตรีเมื่อแก่, ย้ายงานยามดึก(สูงวัย) ฯลฯ 

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

เปลี่ยนจากเดินออกกำลังกายมาเป็น เดินสลับวิ่งเร็วบ้างช้าบ้างมาหนึ่งสัปดาห์ รู้สึกว่า เผาได้เร็วขึ้น เหงื่อออกมากขึ้น และออกกำลังกายได้นานขึ้น

ยังมีปัญหาว่า แขนทั้งสองล้าเกินกว่าจะยกน้ำหนักได้

เป็นหมอตรวจกล้ามเนื้อ แต่กำลังพะวงว่าตนเองมีปัญหาเรื่องกล้ามเนื้อ



ความเห็น (3)

อ.วัสออกกำลังกายอย่างไรบ้างคะ วิ่งกวดเจ้าหมาจิ้ม..เดา

วิ่งไล่เตะ “ไอ้หมาจิ้ม” ที่กำลังวิ่งหนีขึ้นต้นไม้ครับ พี่หมอเล็ก 555

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

แววตาของลูกศิษย์ที่มีประกายแวววับ กับ "การตบไหล่" ของครูแก่ลูกศิษย์โข่ง(อย่างเรา) 

เป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ในวันธรรมดา ๆ วันหนึ่งที่ต้องมาจดไว้ในอนุทิน



ความเห็น (2)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

 

คุณลูกแย่งอาชีพคุณพ่อ ขอทำหน้าที่ไกด์ทัวร์เองพาไปเที่ยวที่นี่ Carter observatory



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ติดเรื่องอากาศ ลมฟ้าแปรปรวนมาก ไม่ได้ออกกำลังกายสองวันแล้ว เริ่มหงุดหงิดและอึดอัด



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

Timon:

"My soul was swallowed up in bitterness and hate ... I saw nothing to do but live apart like a Timon."
Upton Sinclair; Prince Hagen; Heinemann; 1903.

 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ฝนตกทั้งวัน นั่งรอเรือที่ท่าเรือทั้งวัน หนาวจนฟุ้ดฟิ้ด ๆ น้ำมูกไหล วิวสวยแต่ฝนตก ถ่ายรูปไม่ได้เลย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

นั่งเรือใหญ่จาก picton ไป wellington

ตามภาพจากอินเทอร์เน็ตเพราะฝนตกออกไปถ่ายรูปไม่ได้ค่ะ

 



ความเห็น (1)

มีพายุ ฝนตก เรือเลื่อนเวลาเดินทางไปทั้งหมดหกชั่วโมง เมื่อถึงเวลานั่งเรือ ช่วงแรกโอเค ช่วงผ่านช่องแคบ..โอย..เดี๋ยวค่อยเขียนเป็นบันทึกค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ขุดกรุ บันทึกเก่า เตรียมเอามาเล่าใหม่



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

เรื่องเล่า Nostalgia



ความเห็น (3)

ขอบคุณพี่สาวที่ไปแอบทักน้า???? ไม่มีอะไรพิเศษหรอกครับพี่สาว อาจเป็นผลของการออกกำลังทุกวันอยู่แล้วนะครับ และก็ผมจะไม่ทานข้าวเยอะหลังออกกำลังด้วยมั่ง ยกเว้นมีกรณีพิเศษ เพื่อให้ร่างกายได้ย่อยนะครับ แต่ที่สำคัญคือผมคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจิตใจมากกว่านะครับ เพราะผมจะไม่เอาเรื่องงานมาคิดหลังเลิกงาน หรือ เสาร์อาทิตย์นะครับ (แต่ถ้ามี'งานก็ต้องทำนะครับ..^^) เพื่อนๆ ที่ทำงานบอกว่าติสแตก 5555 ผมเป็นคนอารมณ์ดีด้วยมั่ง..ถ้าสนิทด้วยจะรู้ผมนะบ้าๆ..บอๆ และก็เอ๋อๆ (สรุปดีไหมเนี้ย...พี่คิดในใจ..*O*)

อยากรู้จักตัสเป็นๆ เลยนะนี่. ฮ่า ๆ

ติส เป็น ๆ พิมพ์ผิดค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

กินตามที่คิดคำนวณไว้เช่นควรรับสารอะไรเข้าไป เท่าไหร่ 
และกินโดยไม่ต้องแปลงสภาพมากนักเช่นไข่ต้ม ผักสดหรือลวก ปลาปิ้ง(ซื้อเอา)กินกับพริกน้ำปลาเล็กน้อย(ระวังไม่กินเค็ม)หรือเด็ดพริกกินสด ๆ

คนที่เคยกินข้าวด้วยกันเริ่มห่างหาย ฮ่า ๆ เพราะกินแบบไม่มีรสนิยม



ความเห็น (3)

ฮ่าๆ .. เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ ก็ปรับตัวเข้าหาผู้อื่นบ้าง เช่น ใส่จานใบสวย ปูผ้าสวยๆ อย่าลืมยิ้มสวยๆ พอช่วยได้บ้างค่ะ

ใครบอกคะพี่หมอ นี่ละคะ รสนิยมธรรมชาติ เลิศค่ะ

ประสบการณ์แบบนี้เคยใช้ตั้งแต่สมัยอยู่รอนแรมที่ญี่ปุ่นและอังกฤษ อยู่คนเดียวกินตามที่คิดวางแผนไว้ ไม่ค่อยยุ่งยากกับการปรุงเพราะสะดวก กลับมาไทยฮิตทำอาหารอยู่พักใหญ่ ๆ น้ำหนักขึ้นจนต้องควบคุม จึงคิดถึงการกินแบบนี้ ไม่ต้องใช้น้ำมัน กินง่าย เคี้ยวช้า ๆ ซึมซับรสชาติธรรมชาติ ได้ผลอย่างชัดเจนประหยัดเวลาและต้นทุนค่ะ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

พยายามออกกำลังกายให้ติดต่อกันอย่างต่อเนื่องและมีวินัย ให้มากวันที่สุด



ความเห็น (3)

ขอบคุณทุกท่านค่ะ ออกกำลังติดต่อกันมาได้เก้าวันเต็มแล้ว

ตอนอยู่บนเครื่อง ต้องออกกำลังกายด้วยนะครับ

โอ หยุดไปสองวันแล้ว...

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ต้องเดินทางอีกแล้ว ไม่ถนัดเลย



ความเห็น (4)

สู้ๆการเดินทางเป็นการสี้างประสบการณ์ได้ และมีความสุขกับการเดินทาง

เมื่อไรจะมายุโรปอีก..คะะ

ขอให้เป็นการเดินทางที่แสนพิเศษนะครับอาจารย์

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

สติ สัมปชัญญะ จำเป็นสำหรับการปฏิบัติ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

วันนี้ตั้งใจขับรถทางไกลกลับบ้านเพื่อไปเดินและเต้นแอโรบิคออกกำลังกายที่บ้านตามวิดิโออีก เหนื่อยแต่สบายตัว



ความเห็น (1)

ให้สุขภาพกายใจแข็งแรงมากๆครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ไทยนี้รักสงบ

ขอให้ทุกฝ่ายเดินตามทางสายกลาง

ขอให้รักษาประเทศไทยไว้ อย่าให้พังสลายไปในยุคของเรา

ขอให้เปลี่ยนความขัดแย้งสู่ความเข้าใจ

ขอให้ยอมรับกันและกัน มีสำนึก รู้ตน รู้หน้าที่ของตน รับผิดชอบตนจนถึงรักแผ่นดินไทย



ความเห็น (1)

วันนี้อยากเห็นไทยรักสงบจริงๆ นานแล้วเพลงชาติดังก้องมา แต่ก็ยังไม่สงบจริงๆเสียที

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
ภูสุภา
เขียนเมื่อ

ทำไข่เค็มกินเองกับลูก ด้วยความไม่รู้ ไข่ไม่เค็มเพราะใช้ไข่ไก่ :-)



ความเห็น (4)

ไม่น่าจะใช่นะคะ ไข่ไก่ก็ใช้ได้ค่ะ ความเค็มของน้ำเกลือกับระยะเวลาอาจจะมีผล

ว้าว แม่ครัวหัวป่า มาตอบ 555

ค่ะคุณหนูรี มาค้นเจอทีหลังว่าต้องแช่น้ำเกลือไว้ประมาณหกเดือนจึงจะเค็มถ้าเป็นไข่ไก่..

ถ้าใช้เกลือ 1 ถ้วยตวง น้ำ 4 ถ้วยตวง น่าจะแค่ 14 วัน นำมาทานได้ค่ะ พอดี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท